Thailand.. Having a good time!!

Hoi iedereen,

Ik heb inmiddels Thailand verlaten en ik ben in Maleisië aanbeland. Voor degene die mijn gemis niet in de gaten hebben;) Ik ben alweer bijna 3,5 maand van huis! Alles gaat ook nog steeds prima met mij en ik heb de tijd van mijn leven! Ik dacht van te voren aan mijn levensplan te kunnen werken omdat ik tijd te over heb om na te denken. Maar ik kom tot dusver niet verder dan.. 'Oh wat is dit strand toch schitterend, pfoee wat is het heet in het zonnetje en waar zouden mijn ex collega's nu mee bezig zijn?' ;) Ik geniet ook echt van de kleine dingetjes! Neem bijvoorbeeld simpelweg een ijsje. Ik vind het heerlijk aan een bounty strandje te smullen van mijn ijsco! Of gewoonweg lekker rondlopen in een korte broek, T-shirtje en met teenslippers.. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst mijn schoenen aan had! Wat ik bovendien ook niet meer herinner is de dag dat ik voor het laatst niet een biertje heb gedronken :p En wat betreft enige regelmaat in mijn leven? Ik heb weinig uitgemaakte  plannen, geen tijdsbesef en ik betrap me er vaak op dat ik niet weet welke dag het is. En als ik besef welke dag het is dan blijkt dat ik flink aan het feesten ben op een normale dinsdag of woensdag;) En het eten? Valt de rijst me nog niet tegen? Nee het tegenovergestelde.. Aziatisch eten is de bomb! Ik ben ook helemaal verslaafd geraakt aan curry's. Ik heb in een week tijd wel 10x dezelfde masaman curry besteld, en met regelmaat zelfs als ontbijt! En ik heb ook geen gezette tijden om te eten, ik ga pas eten wanneer ik honger heb. De ene keer is het om 7'savonds en de andere keer pas om half 9. Thuis als het eten niet op tijd klaar is, of als ik wederom voor de 2e avond achter elkaar aardappelen krijg voorgeschoteld dan begin ik te klagen ;)

Wat is backpacken toch geweldig! Het backpacken verbreed ook me scope waar ik later zeker profijt van zal hebben. Neem bijvoorbeeld mijn Engels, dat is zo ontzettend vooruitgegaan. Ik betrap me erop dat ik zelfs in me eigen mompel in het Engels en ik voer gesprekken met mensen, die zich verwonderen dat ik uit Nederland kom in plaats van Engeland of Australië! Dat had ik op de middelbare school nooit voor mogelijk geacht. Mijn docent Engels bestempelde mijn Engels zelfs een keer als boerenkool Engels. En met een mondeling had ik eens een 4! Maar dat kwam wellicht ook omdat ik Bart t niet verstond en dus op niets van wat hij zei kon reageren ;) Ik kijk er bovendien heel erg naar uit om straks Spaans te gaan leren! Ik ben ondertussen ook al een beetje begonnen, want pfoee, de Zuid Amerikaanse dames die ik tijdens deze reis ben tegengekomen zijn stuk voor stuk moppies excellent. En die moet ik natuurlijk over enkele maanden wel kunnen aanspreken en uitnodigen voor de tango ;) Ik leer verder ook van iedere nationaliteit wel iets. Ik vind het zo leuk om met buitenlanders te praten want ik heb totaal geen vooroordeel bij het aangaan van een gesprek. Als je een Nederlander uit de Achterhoek of uit Den Haag ontmoet dan denk je onbewust van 'oh daar heb je zo'n boer' of 'die Hagenees zal wel een slecht aftreksel van oh oh Cherso zijn'. Dan plaats je iemand automatisch in een hokje. Maar als ik iemand ontmoet uit Oslo of uit Chicago tegenkom, dan stap ik als een leek dat gesprek in. Schitterend is dat! Maar het meest mooie van allemaal is nog het relaxte backpackers sfeertje. Iedereen heeft mooie foto's van de natuur of van alle bezienswaardigheden uit een land, maar die foto's zijn allemaal dezelfde en kun je in principe ook van google afhalen. Allemaal leuk en aardig maar echt waar, het zijn de mensen die ik heb ontmoet, die maken mijn reis. En ik voel me een gelukkig mens dat ik in de voorbije weken weer zoveel leuke mensen heb mogen ontmoeten! Maar het begin van mijn Thailand avontuur stond toch echt in het teken van het weerzien met bekenden in Bangkok. Dit was ook helemaal super! 

Na het verzenden van het vorige verslag was ik meteen naar het hotel van de Donkies gegaan waar Monique en Henk al op mij aan het wachten waren. Met hun ben ik richting de kamer van Thom en Sander gegaan, en als een slechte B-film acteur klopte ik op hun kamerdeur en riep ik: 'Nok nok roomservice' .. Wat was dit lache! Je had het koppie van Thom moeten zien toen hij de deur opende. Totaal verbijsterd! Ik krijg nog steeds een glimlach op mijn gezicht als ik daaraan terugdenk. Kort daaropvolgend hebben we gezellig bijgekletst en Rick en Marjolein hadden zich ondertussen ook al bij ons gevoegd. Al snel was alles weer heel vertrouwd, alsof ik niet op wereldreis ben :p We zijn ook met zijn allen die avond naar een restaurantje geweest. Het grappige was dat we Monique alles lieten bestellen, in de veronderstelling dat zij als half Aziatische een culinaire kenner is. Ik moet bekennen, ze deed dit voortreffelijk, want het eten was heerlijk en de hele tafel stond ook vol! Er kon geen bordje meer bij! We hebben daarna nog gezellig iets gedronken op de cowboystreet. Dit is een straat die je eens een keertje gezien moet hebben. Zo denken de Thaise mannen daar dat het carnaval is want ze lopen er in vrouwenkleding rond :p Vervolgens zijn Henk en Monique naar het hotel teruggegaan en zijn wij met alleen het 'jong grut' naar een voorstelling geweest. Dit was hilarisch! Ik vind het alleen moeilijk om onder woorden te brengen wat voor een voorstelling het exact was ;) Maar als ik vertel dat ik ooit in Sydney naar een klassiek concert ben geweest van Beethoven, dan was dit daarvan het uiterst tegenovergestelde ;) Na deze voorstelling wilden we nog naar een discotheek gaan, alleen een vervelende tuktukchauffeur die ineens 200 baht ipv de afgesproken 20baht wilde hebben gooide roet in het eten. Er ontstond wat lichte tumult en de kleine Thai probeerde zelfs tegen Rick op te lopen. Zie je het voor je? Het is als dat Ferry tegen een vent van 2meter oploopt :p Uiteindelijk hebben we hem maar betaald en een taxi teruggepakt naar onze straat. Deze rit was welgeteld 10 meter :p We waren iets dichterbij dan gedacht ;) 

Misschien maar goed ook dat we nu rond half 3 in bed lagen en niet nog naar een discotheek waren geweest. De volgende dag stond namelijk een fietstocht op de planning. Tijdens deze tocht dacht je vaak van: 'waar fietst onze gids toch in hemelsnaam naartoe?' We fietsen soms door de meest nauwe straatjes en je had geen idee van waar ergens die uit zouden komen. Soms dacht ik zelfs dat we zouden eindigen in een woonkamer ofietsdergelijks. Je zag ook de meest denkbare volgepakte winkeltjes waar een blinde op een vierkante meter 10x zou struikelen :p Het contrast was ook heel groot, want het ene moment fietste je over een drukke markt in Chinatown waar het stonk naar de vis en het andere moment fietste je in de frisse lucht van 'het Bangkokse platteland'. We fietsten ook voor een lange tijd op een smal pad waarbij je op haar na (wel een lange dan) net niet het water inviel. Wat ook leuk was, iedere vorm van openbaar transport was opgenomen in de tour (met de fiets in een longtailbootje, in een oud treintje maar ook in de de bangkok sky train). Voor de Thai zijn wij trouwens maar een stel idioten op een fiets. Het verkeer is totaal niet ingericht voor het gebruik van fietsers en in de sky train zag je ook iemand stiekem een foto maken van ons. Die avond hebben we nog wat gegeten en gedronken en afscheid genomen van Rick en Marjolein die de volgende ochtend naar huis vlogen.

De dag erna was ik dus alleen met de Donkies, en die dag zijn we als eerst naar de Baiyoke skytower geweest, met 304 m de hoogste toren van Bangkok. Heel gaaf is dat zich aan de buitenzijde van de bovenste verdieping een plateau bevind dat 360graden met je meedraait. Dit geeft je zo'n schitterend uitzicht over de stad! Wat een geweldige stad is het ook! Hierna zijn we naar Central World en Siam Center geweest. Dit zijn 2 gigantisch grote shopping centers. Hier hebben Thom en ik een shirtje aangeschaft van het Nederlands elftal. De eerste voorbereiding voor het WK is dus getroffen, nu hopelijk nog een kaartje voor NL-Chili! Daarna hebben we in de middag even gechilld aan het zwembad en ben ik ook ter controle van mijn oogontsteking naar het ziekenhuis gegaan. Ik heb in de week daarna voor zo'n week een bril moeten gedragen en op het moment van schrijven heb ik geen klachten meer. Ook dat is dus goed gekomen! Nadien hebben we in de avond weer iets gegeten bij hetzelfde restaurant als de eerste dag. Het personeel herkende ons natuurlijk direct en bij de bestelling vroegen ze ook 'mama order?' :p Na het eten was het tijd om afscheid te nemen van Monique, Thom en Sander. Thom en Sander hadden nog een grappig cadeau voor mij gekocht, namelijk een T-shirt met drinking machine. Dit omdat ik smiddags al een biertje bestelde en ik vertelde dat ik me als backpacker zijnde niet meer kan herinneren wanneer ik voor het laatst niet heb gedronken ;) Mannen bedankt daarvoor, maar ik heb het shirt nog niet  gedragen en ook nog niet kunnen gebruiken als vaatdoek ;)

Met Henk stond ik er nu dus alleen voor. Enkele zullen vast denken dat die 2 de bloemetjes hebben buiten gezet, maar dan moet ik jullie toch teleurstellen! We hebben dezelfde avond gezellig een biertje gedronken in een kroegje waar ze voetbal uitzonden. En de volgende dag hebben we aan het zwembad gelegen en enkele potjes gekaart. Heerlijk om op een dag eens vooral niet te veel te doen! Savonds heb ik afscheid genomen van Henk, en ik weet niet wat me toen overkwam maar ik voelde me erna toch ineens weer wat alleen. Ik had hetzelfde vreemde gevoel als toen dat ik van huis vertrok. Misschien komt het omdat het zo gezellig was de afgelopen dagen, en weer is heel fijn was om weer lekker Nederlands te praten en te ouwehoeren met bekenden over het voetbal, uitgaan in Valkenswaard enz.

Maargoed.. Ik heb de dag erna op aanbeveling van Ben bij een of andere Hollander een lekkere frikandel speciaal en kroket gegeten, en ik ben vervolgens met de nachtbus en boot richting Ko Pha-Ngan gegaan. Ondertussen voelde ik me ook weer helemaal top, want ik weet voortaan wel dat ik snel weer onder de mensen ben. En dat is gebleken ook. Ik zat in zo'n relaxt hostel en ik heb elders nog nooit zo'n sfeer meegemaakt. Het was net 1 grote familie. Bij binnenkomst al stelden de eigenaren zich aan me voor en voelde ik me helemaal op me gemak. Ze konden ook iedereen bij naam en ze creëerden zo'n geweldige sfeer. Altijd als je het terras op liep zaten er wel backpackers en je werd direct betrokken bij het gesprek dat men voerde. Iedereen stond ook zo open om contact te maken met anderen. Als je honger had bijvoorbeeld was er altijd wel iemand die met je mee ging naar een restaurantje. Daarvoor hoefde je niet eens eerder te hebben gesproken met die persoon. Zo gemakkelijk was het om contacten te leggen. Ik heb ook weer zoveel relaxte mensen ontmoet waar ik een te gekke tijd mee heb gehad. Nederlanders, Noren, Canadezen, Australiërs, Engelsen, noem het maar op. Ik kan dadelijk over heel de wereld bij iemand op een biertje... uhh kopje koffie ;) Prachtig toch! Ko Pha-Ngan vond ik ook zo'n genieten eiland. Overdag huurden we een scootertje en dan gingen we naar relaxte strandjes om wat te chillen en te snorkelen. En in de avond was het 1 groot feest. We speelden beerpong of drinkspelletjes en gingen dan naar een party. Soms gingen de eigenaren zelfs mee! Elke avond was er ook wel iets te beleven. Een waterfall party, jungle party of een boat party. Er was altijd een feestje. Ik lag er in ieder geval geen enkele keer na Sesamstraat tijd in bed ;) Maar het feest der feesten waar maandelijks zo'n 40.000 mensen op af komen en het om te doen was, de fullmoon party, was helemaal waanzinnig! Eerst bij het hostel elkaar onder schminken met fluorescerende verf en erna lekker feesten op het strand met een bucket (emmer met alcohol) in de hand. Wat een heerlijk feestje! Deze staat zeker in mijn top 5 ever! Het was niet de entourage van het feest, want in Nederland heb ik honderden betere feesten meegemaakt. Maar wat het zo bijzonder maakte was dat ik de tijd van me leven had met mensen die ik nog geen week kende! Het moment van donker naar licht al feestend op het strand was ook heel vet!! Of de mooie dingen, zoals dat je een highfive gaf aan een wildvreemde waarmee je in de zee stond te pissen en erna een grappig gesprek mee had :p In diezelfde zee stond ik overigens te dansen toen het weer licht was ;) Jaa zoals jullie kunnen lezen heb ik volop genoten van Ko Pha-Ngan.

Na Ko Pha-Ngan ben ik doorgegaan naar Ko Tao. Hier heb ik kennis gemaakt met de onderwaterwereld door mijn PADI open water te behalen. Dit betekent dat ik voortaan tot 18 meter mag duiken! Ik begrijp nu ook volledig waarom Rik en Roel zo enthousiast zijn over scuba diving. Man wat is dit kicke zeg! Je beland in een totaal andere wereld. Het is ook zo'n maf gevoel onder water. Je hoort niets met uitzondering van je zware adem. Het doet me denken aan de stem van Dark father uit StarWars :p We hadden ook geluk met goeie duikdagen waarbij de zichtbaarheid top was en we veel vette vissen hebben gezien. Oké geen whaleshark (kut Roel :p), maar wel ontzettend veel mooie vissen waarvan de meest bijzondere: een gigantische grouperfish, een triggerfish (deze kunnen je aanvallen) en een super grote school met barricuda's. Voor wel een half uur lang waren we omringd door honderden barracuda's! De duikinstructeir zei dat dit wel heel bijzonder was voor zo'n lange periode! Damn ik heb er een nieuwe hobby bij, en ik vrees dat ik in het verdere verloop van mijn reis moeite zal hebben om een 'nee' te moeten verkopen als het stemmetje in mij vraagt: 'zullen we gaan duiken??' Want als ik daar telkens gehoor aan zal geven dan wordt het allemaal wel heel prijzig :p Ko Tao was overigens buiten het duiken om ook een super relaxt eilandje met mooie strandjes en een goeie sfeer. Wat ook heel gaaf was, dat was het snorkelen in Shark Bay. We hebben daar gezwommen met een rif shark (!) en we zagen een grote schildpad! Er leven maar 2 schildpadden in de wateren van Ko Tao dus ook daar hadden we geluk mee :) 

Na Ko Tao ben ik nu dus beland in Langkawi, Maleisië. Ik heb veel van Thailand geskipt omdat ik 5 jaar geleden al op veel plekken ben geweest. Dit geeft me nu iets meer dan een maand de tijd voor Maleisië en vervolgens een 6tal weken voor Indonesië! Ik kijk er ook ontzettend naar uit en ik ben benieuwd wat de komende tijd op me pad terecht zal komen!

Zie onder foto's het nieuwe album Thailand!!

Groetjes,

Martijn