Mijn leven bij de Thaise monniken en het heerlijke Myanmar!

Hallo allemaal,

Een kort verhaaltje van mijn kant maar dat maakt het er niet minder leuk om! 😉

Bij aankomst in Thailand moest ik een dag wachten op mijn backpack omdat die bij mijn tussenstop in Singapore was achtergebleven (het was niet vervelend want ik kon met de vergoeding voor het ongemak mijn verblijf in Thailand bekostigen 😜) en vervolgens was ik via Pai in het noorden van Thailand doorgereisd naar een klooster in de bergen waar ik heb geleefd bij de Thaise monniken om een Vipassana-meditatie te volgen 😉 In het klooster?? Jullie vinden mij vast gek en ik was zelf ook altijd sceptisch! Maar waarom eigenlijk? Zonder enig twijfel stort ik mij in een avontuur bij de Masai waar ik een week bij een Afrikaanse stam leef om te ervaren hoe zij leven, maar ik heb daarentegen wel een bepaald negatief zelfbeeld over mediteren en daardoor ontneem ik mij de mogelijkheid om meer te weten te komen over mijzelf! Het is de wereld op zijn kop en ik snap nooit dat ik er zo angstig voor ben geweest! Ik had het daarom gewoon gedaan en mijn nieuwsgierigheid naar wat Patricia had ervaren was dat kleine duwtje in mijn rug denk ik! En achteraf ben ik heel blij dat ik het "gewoon" heb gedaan! 😄

Een kleine week lang werd ik dagelijks om 5.30 wakker, bracht ik om 6.15 een rijst offer aan de monniken en at ik daarna mijn ontbijt. Begon om 8.00 een monnik met een "Dhamma talk" waarin hij wijze levens - en meditatielessen vertelde, mediteerden we er 2 uur lang op los (zittende, wandelende en liggende meditatie 😜, waarbij ik bij liggende meditatie soms bijna in slaap viel 😉), brachten we om 11:00 opnieuw eten als offer aan de monniken en kregen we onze lunch (het was tevens de laatste maaltijd van de dag!), hadden we van 13.00-15.00 wederom een wijs onderhoudje met een monnik en waren we wederom tijdens het mediteren in hemelse sferen 😉, veegde ik vervolgens voor een uurtje bladeren waarbij ik mijzelf als oefening continue eraan moest herinneren dat ik bladeren veegde en daarbij helemaal wakker was en dat zonder te oordelen deed (voor mij werkte deze techniek niet altijd, ik was altijd in een slaaproesje 😜), zongen we om 18.00 een uurtje uit volle borst ter afsluiting van de mooie dag (mijn Thaise zangkunsten zijn niet over naar huis te schrijven en ik vond het verschrikkelijk! 😜) en mediteerden we wederom voor het slapen gaan (om 20.00 was de monniken party over 😉) De meeste meditaties zijn overigens volledig in stilte, mag je elkaar niet aankijken, is lezen, schrijven, muziek luisteren, internetten etc verboden en krijg je 2 maaltijden op een dag voorgeschoteld. Maar de meditatie die ik had gedaan was tamelijk relaxt en geeft je bepaalde keuzes. Eind van de dag nam ik daarom vaak een kleine snack wat was toegestaan en ik heb enorm veel mooie boeken over het boeddhisme gelezen om mijn gedachtes te verzetten (ik ben niet religieus maar als ik een religie moet kiezen die bij mij past dan is dat het boeddhisme omdat deze in het teken staat van wetenschap en ontwikkeling). Maar ik probeerde mijzelf wel zoveel mogelijk te committeren aan de "hardcore regels" dus ik had er ook voor gekozen om 6 dagen in stilte te gaan! 😜 (iets wat jullie vast nooit van jullie leven geloven 😉, maar het was eenvoudiger dan ik dacht, met uitzondering van het moment dat 3 vrienden arriveerden en mij keer op keer als ze me zagen uit de tent probeerden te lokken! 😜)

Maargoed, wat heeft de Vipassana-meditatie mij opgeleverd? Ik ben altijd goed om mijn ervaringen eenvoudig op papier te schrijven maar in deze vind ik het lastig om uit te leggen wat deze ervaring met mij heeft gedaan! Maar kort door de bocht draait het allemaal om observeren en zelfreflectie. De monnik leert je om jezelf te observeren/scannen en leert je oefeningen aan voor te concentreren/focussen op je ademhaling. En iedere keer wanneer je een zogeheten "monkey mind" hebt (wanneer mijn stoute gedachten opspeelden en ik net als een aapje van hoog naar laag in de boom sprong; ik had daar vaak last van!😉) dan moest ik mijzelf daarvan bewust maken en moest ik mijzelf weer concentreren op het heden. Dit klinkt in theorie misschien simpel maar in de praktijk is het heel erg hard werken. Ga maar na hoevaak je aan iets denkt en probeer er maar eens niet aan te denken! 😜 Maar waar ik beter van ben doordrongen is dat je geest degene is die observeert en dat emoties als boosheid of geluk tijdelijk zijn en je lijden zelf kunt eindigen (in mijn vorige verslag kwam dit ook al aan de orde!) De achterliggende gedachte dat je door mediteren "mindfulness" creëert (je zet als het ware je automatische piloot uit en je maakt je bewust van je lichaam, emoties en gevoelens) gaat bij het mediteren zeker voor mij op. Ik herken nu beter mijn staat waar ik in leef en ik ben mij bewust van de betekenis van mijn gedrag en gevoelens. Ik probeer vanaf heden ook om dagelijks een moment voor mijzelf te nemen en ik merk dat ik daardoor veel beter relativeer! Misschien klinkt het allemaal wat zweverig (zelfs voor mij doet het dat een beetje nu ik het lees 😜), maar geloof me, ik ben nog steeds dezelfde en ik ben niet 180 graden gedraaid! 😉 

Het is overigens ook niet zo dat iedereen die daar was depressief is en naar zichzelf op zoek is. Toen ik in stilte was en om me heenkijk vroeg ik mij vaak af wat voor persoon er tegenover mij zat en wat zijn/haar levensverhaal is. Maar het draait helemaal niet om persoonlijkheid en het blijkt dat heel veel "normale mensen" zonder noemenswaardige problemen de meditatie doen om ervan te leren en zichzelf te ontwikkelen!!! Jawel, mensen zoals mijzelf! 😉 Het is eigenlijk juist een hele gelukkige ervaring!! Alleen al de ervaring om volledig in stilte te zijn (zoals de monnik zei: "je hoeft geen film op te zetten om het leuk te hebben want de film die zich afspeelt in jezelf herbergt genoeg drama, actie of humor 😉) is heel bijzonder en de vredige en rustgevende omgeving deed me ook zo goed!! Het klooster waar ik verbleef leek wel een plaatje uit de film "Avater". Zo ongekend mooi en omringd door bergen!!! 😄 En geloof het of niet, maar met de monniken kon je flink lachen! 😂 Het was zonder meer dan ook een prachtige ervaring die ik iedereen kan aanbevelen!! Je steekt er altijd wel iets van op! 😄

Vervolgens was ik de grens overgestoken naar een voor mij nieuw land: Myanmar! 😄 In een 2 weken tijd heb ik een route gemaakt langs Yangon (de tijd lijkt stil te hebben gestaan in deze stad en ik vond het geweldig!), Mandalay (met een fiets en brommer op verkenning naar alle mooie stupa's, pagoda's, tempels en uitkijkpunten), Bagan (een oude stad met zo'n 2200 tempels en daarmee één van de grootste Boedhistische religieuze complexen ter wereld en één van de indrukwekkendste plaatsen die ik heb gezien! Sinds Bagan officieel Unesco erfgoed is mag je de vele stoepa’s, tempels en pagodes overigens niet meer beklimmen, maar met geluk vaart niemand wel, en een vriendelijke Myanmarees gaf ons toegang tot het dak van een tempel waardoor we een ongekend mooie en bijzondere zonsondergang beleefden) en de schitterende trekking van Kalaw naar Inle lake die ik had gedaan (een mooie trekking door vele authentieke dorpjes en welke is omringd met prachtige landschappen)

Jazeker, Myanmar heeft heel veel indruk op mij gemaakt! Het is zo verschillend van alle andere Aziatische landen en er is zoveel cultuur te bespeuren! De mannen lopen over straat in een rok 😜 (de longyi), de vrouwen en kinderen zijn beschilderd met schmink (thanaka) en de Myanmarees is niet vies van het hebben van rode tanden (ze knauwen op betel quid en je moet oppassen voor een rode fluim van tuf voor je voeten 😜) Aan alles merk je ook dat het toerisme laat op gang is gekomen omdat het land lang voor toeristen was gesloten. Maar wat het meeste indruk op mij heeft gemaakt dat zijn de mensen zelf. In Azië heb ik nooit eerder zo'n vorm van gastronomie ervaren en na Sudanezen zijn het voor mij de meest gastvrije mensen die ik ben tegengekomen op al mijn reizen. Bij de grensovergang begeleidde iemand mij al naar de winkel om een sim kaart te kopen en daarna tot aan het bus station. En deze gebaren van vriendelijkheid zwakten niet af maar vormden een rode draad in mijn Myanmar avontuur! Ik blijf mijzelf soms verbazen hoe het komt dat cultuur en ethische waarden zo per land verschillen en ik kan het niet bevatten dat delen van Myanmar niet bereisbaar zijn omdat er een burgeroorlog plaatsvindt! Door deze burgeroorlog en het zeer slechte weer in het zuiden (ik had in één ruk het zuiden overgeslagen omdat overal waar ik keek de wegen waren omgeturnd in rivieren en dat zelfs voor mij te gek is 😉) heb ik helaas maar kort van Myanmar kunnen genieten. Maar het is een land dat ik aan iedere reiziger kan aanbevelen!

Wat ook speciaal was dat was het weerzien met Patricia. Na het rottige einde van onze relatie over zo'n grote afstand hadden elkaar weer ontmoeten en samen een kleine week in Myanmar gereisd. Het verandert niets aan de situatie maar het was wel heel erg bijzonder. Het was super fijn en het helpt ons om positief terug te kijken op onze relatie en om weer vooruit te kijken. Die blik die is inmiddels gericht op India waar ik nu naartoe reis. Ik moet nog een plan maken voor de komenden tijd maar dat ik mijn weg moet zien te slaan door het Noord-Oosten van India waar amper een toerist is te vinden en alleen de echte avonturier op afgaat staat vast! 😉 Wat de maanden daarna mij zal brengen weet ik nog niet, maar ik kan niet ontkennen dat het gevoel meer en meer begint te kriebelen om richting het Latijns-Amerikaanse te gaan! Misschien ergens volgend jaar! 😉

Jullie horen weer van mij! Tot het volgende verhaal! Geniet ook van het foto album!

Groetjes 😘

Martijn