Laos!!

Hallo iedereen,

Hier mijn reisverslag van het schitterende Laos! Maar wat een route moest ik afleggen om in Laos te geraken. Manneke o manneke..! Vooraf was ik al gewaarschuwd. Op internet wordt de route ook wel 'The road to Hell' genoemd. In sommige gevallen overdrijft men bij zulke benamingen een beetje, maar ik kan na het afleggen van deze route beamen dat niets hieraan is gelogen! Het begon allemaal in Sapa waar ik om 7 uur savonds was vertrokken met de 'slaapbus' naar Dien Bien Pho (een plaats gelegen dichtbij de grens van Vietnam-Laos). Het was de meest hobbelige rit die ik ooit heb meegemaakt! Mijn maag heeft zich wel honderden keren omgedraaid en ik had ook een hele krappe slaapplek. Daarna moest ik overstappen op een andere bus naar mijn eindbestemming Luang prabang. Iedere keer als je dacht: 'het zal toch niet gekker worden' dan werd het gekker!! Deze bus was dus werkelijk tot de nok toe volgeladen met mensen en telkens maar weer stopte de bus en stapten er meer mensen in! Het was voor mij een raadsel hoe ze er überhaupt nog inpasten :p Het leek in ieder geval alsof het de normaalste zaak van de wereld was, want als je in het gangpad op een liggend iemand stapte dan reageerde die persoon niet eens! Gedurende de hele rit lag ook op mijn voeten een Laotiaans hoofd ;) Gelukkig stapten de meeste Laostiaantjes uit na ongeveer 8 uur dus het was maar voor een 'kort tijdsbestek' oncomfortabel ;) Na die 8 uur moesten wij nog verder voor zo'n 12 uur en ook dit gedeelte was een hele hobbelige. Wel hadden we een prachtig uitzicht! Je moest alleen niet te ver naar beneden kijken want dan liepen de rillingen over je rug van het diepe ravijn waar je in keek :p 1 moment dat spande toch wel de kroon. Al onze bagage werd namelijk vanuit het laadruim op het dak gespannen en er werden levende biggetjes in het laadruim gestopt!! Wat een maffe en dan vergeet ik nog bijna de bizarre grenspost waar ze ons dubbel lieten betalen voor een 'health check'. Er was een persoon die dit weigerde, waaropvolgend hij een grote VISA CANCELLATION stempel in zijn paspoort kreeg :p Ik heb dus maar niet gesteggeld en dubbel betaald. Wat was ik blij dat ik deze rit had overleefd en ik heb er uiteindelijk maar 32 uur over gedaan met slechts 10 uur vertraging. Van reizen wordt je bikkel hard :)
 
Eenmaal in Luang Prabang aangekomen heb ik al slenterend de stad verkend. Luang Prabang staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco en wordt beschouwd als de mooiste stad van Laos. Ik voel me er ook helemaal op me gemak maar misschien komt dat omdat er zoveel monniken in 'oranje' rondlopen en ik er al de WK kriebels van krijg!:p En elke ochtend doen die monniken een bijzonder ritueel. Ze lopen dan (al bedelend) met een mandje door de straten en krijgen 'sticky rice' uitgereikt van de bevolking. Die sticky rice is dan hun voedsel voor de hele dag! Bizar toch! 

Hiervan wilde ik natuurlijk getuige zijn en daarom ben ik er de volgende ochtend al om 5 uur uitgegaan. Toen de wekker ging twijfelde ik eerlijk gezegd wel een beetje, maar bij de gedachte aan dat een vriend van mij elke dag op dat tijdstip opstaat ben ik er toch maar uitgegaan!(ik noem geen namen:p) Die middag had ik afgesproken met de 2 Canadese meiden die ik in Vietnam had ontmoet. We zijn naar Khonangsi watervallen gegaan en dat was prachtig! Het zijn de mooiste watervallen die ik in Azië heb gezien. Er waren ook verschillende niveaus en in sommige kon je zwemmen. Zo was er een hoge rots en een 'jumping tree' waar je van af kon springen! Dezelfde avond zijn we flink op stap gegaan,  alleen hier delen ze de avond anders in. Om 11 uur sluiten namelijk de kroegen en erna gaat iedereen naar de bowlingbaan tot een uurtje of 4uur snachts. Gekke Laostiaantjes! Voor mij gold trouwens: hoe meer dat ik dronk, hoe beter dat mijn prestaties werden. Ik gooide de laatste beurt zo'n 2 of 3 strikes achter elkaar! Het bevestigd maar weer dat sport en drank goed samen kunnen gaan, en ik snap dan ook niet dat die trainers van Valkenswaard zich dikwijls afgeven op ons als we de avond ervoor een biertje hebben gedronken. Daar ligt het echt niet aan ;)

De volgende dag zijn we verder gegaan naar Vang Vieng. Deze rit was zo fantastisch! We reden door super mooi berglandschap met jungle en ook in Vang Vieng bleek het landschap prachtig te zijn! We hadden tevens een mooi gelegen 3 persoonsbungalow met op de achtergrond een gave berg! We waren al snel het stadje ingegaan en daar hangt zo'n apart maar relaxt sfeertje. Overal heb je restaurantjes met tv's waarop marathons van Friends, the Simpsons, Family Guy enz. worden afgespeeld. Wij kozen telkens voor het Family Guy restaurantje en waren snel vrienden met de eigenaar, die ons al bij het ontbijt zijn 'toxic water' (schotje bananenwijn) voorgeschotelde;) In Vang Vieng begonnen de dagen dus goed! We hebben daar ook volop gepartyd want hier draait alles om het tuben. Bij tuben pak je een een rubberen band en daarmee dobber je de rivier af. Dit gebeurt in Vang Vieng alleen van kroegje tot kroegje ;) We hebben echter niet elke dag gefeest want we hebben ook nog een dagje rots geklommen!! Dit was zo vet!! Saillant detail, we hebben dit niet gedaan met de klimschool maar met een vrouw met een baby!;) Een vrouw met een baby? 'Jaa rotsklimmen met een vrouw met een baby!' We liepen over straat en toen vroeg ineens een vrouw met een baby of we wilden rotsklimmen. Niet bepaald het type 'rotsklimmer' maar ze deelde ons mee dat ze zo'n 5 jaar bergbeklimervaring en het ons wel kon leren. We zijn maar met haar op pad gegaan! Maf eigenlijk ofniet!? Eerlijkheidshalve, in het begin had ik er best een vreemd gevoel bij en als ik er geen vertrouwen in had dan zou ik het ook nooit gedaan hebben. Maar het was allemaal heel erg veilig! Ze nam alle denkbare veiligheidsmaatregelen, hield goed toezicht en ze leerde het ons ook heel goed aan. Het gevoel dat je op een hoogte van 25meter hing en met verschillende mensen zonder enig rotsklimervaring (waarvan 1 iemand ook nog eens je buddy was) dat was slechts bijzaak :p Maar het meest geweldige aan dit verhaal is dat je telkens even moest babysitten voordat je in je klimharnas werd gehesen;) Deze baby was ook zo grappig (Mex blijft the best Maikel) en met zo'n avontuurlijke moeder wordt het vast een kleine Indiana Jones! Deze baby zou zelfs later die week nog mee op een kayak tour gaan, want ze had voor haar baby al een reddingsvest geregeld en toestemming gekregen van de organisatie! Ik sta ook nergens meer van te kijken in Azië ;)

Na Vang Vieng zijn we vertrokken richting Vientiane, de hoofdstad van Laos. Dit was slechts een tussenstop want hier valt weinig te beleven. De volgende dag heb ik ook afscheid genomen van de CCC (de Crazy Canadian Chicks zoals ik ze noemde). Hun reis ging verder richting Thailand en ik had nog plannen om het zuiden van Laos aan te doen. Het was in het begin wel even wennen (lees als: rustig) om weer alleen te zijn na een weekje van reizen met de CCC ;)

Mijn volgende bestemming was Tha Kek, en dat was voor een bijzondere reden. Want vooraf aan mijn wereldreis had ik 'The Loop van Tha Kek' dik gearceerd en met ( !! ) aangeduid. The loop is een 3 daagse motorbike tocht van zo'n 400 km, die je langs kleine dorpjes brengt en met tal van leuke stops op de route zoals watervallen en grotten. Op internet staan louter positief reacties. Bij aankomst in Tha Kek ontmoette ik een Engelsman waar ik iets mee heb gegeten en gedronken. In hem dacht ik mijn reisbuddy te hebben gevonden maar zijn plannen lagen toch net iets anders. Mijn eerste gedachtegang was 'shit'! Ik wilde eigenlijk niet alleen the loop doen. De tocht is namelijk niet heel erg bekend bij het grote publiek. Ook sneuvelen veel motorbikes tijdens het afleggen van deze tocht en laat ik nou toevallig geen telefoon meer hebben.. Maar ik ben toch alleen the road opgegaan en gebleken is dat het alleen moeten afleggen van the loop het beste is wat me kon overkomen!! Na de motorbike tour in Vietnam was ik al razend enthousiast maar denkend aan 'the loop' kom ik superlatieven te kort. Dit was absoluut geweldig en tot dusver misschien wel het hoogtepunt van mijn wereldreis. Alles was ook in de overtreffende trap vergeleken met mijn eerdere motorbike trip in Vietnam. Ik zag nog mooiere landschappen en natuurverschijnselen. Het meest indrukwekkende was de Kong lor cave, een grot van op sommige plaatsen 100 m breed en 100 m hoog waar een rivier van 7km doorstroomt. Ik had zo'n 'crazy feeling' in die grot! Super donker.. Geweldig! Verder heb ik in 3 dagen the loop ook slechts een handjevol toeristen gezien (met uitzondering van de toeristen bij de cave) en ik moest nu wel om de 10 km stoppen voor kudde dieren (veelal waterbuffels). Zwaaiden er enkele kindjes in Vietnam als ik voorbijreed..... Nou nu liep heel het dorp uit! De kindjes wuifden naar me, soms renden ze mee langs mijn motorbike of ze wilden met me op de foto. Sommige zeggen dat ik op het voetbalveld Johan Cruijff denk te zijn. Ik kan jullie mededelen dat ik tijdens deze trip 3 dagen lang hetzelfde gevoel heb gehad!!;) Ik reed met dezelfde flair rond als waarmee ik normaliter in het veld sta;) 

Het mooie is dat je ook zoveel te weten komt over jezelf als je een dergelijk avontuur alleen aangaat. Ik merk bijvoorbeeld aan me dat ik niet meer zo snel van de wijs ben te brengen. Ik moest wel 100x de weg vragen, maar ik weet onderhand wel dat een weg je wel ergens naar toe zal leiden. En met handen- en voeten taal kom je ook heel ver! Iedere keer als ik in een dorpje belandde en honger had dan begrepen ze me echt wel als ik 'food' 'food' riep en eetgebaren maakte!;) Slechts 1x speelde het gebrek aan de Laostiaanse taal me parten en dat was toen ik voorbij reed aan een bord, en op een nogal nat wegdek belandde. Ik stuitte uiteindelijk op een grote machine waar een nogal boze Laostiaan inzat, die wildachtig naar me gebaarde dat ik me als de wiedeweerga moest omkeren;) Wat bleek.. De goede man was een rode asfaltweg aan het nat/glad maken en door mij was daar een zo'n 2 km lange bandafdruk op komen te staan! Tjah moeten ze maar universele wegborden gebruiken!;) Nadien deze gebeurtenis moest ik ook een omweg nemen en was ik van de route van mijn handgeschreven kaart afgeweken. Ik was nu wel erg offroad maar tegelijkertijd vond ik dit ook weer kicken! Soms kwam ik voor meer dan een kwartier lang geen mensen tegen en ik kwam ook in de meest basic dorpjes. Op een gegeven moment had ik totaal geen idee van of dat ik de goede kant op ging, en kwam ik ook nog eens bijna zonder benzine te staan! Maar in een klein dorpje aangekomen vond ik mijn reddende engel. Ik heb een (naar mijn schatting) 8-jarig jongetje naar de inhoud van mijn tank laten kijken en bij het roepen van een stadsnaam kreeg ik een bevestigend duimpje omhoog. Op hoop van zege was ik dus doorgereden en kwam ik aan bij de benzinepomp! Voorheen zou ik opzeker hebben gepanikeerd.. Ik ben zelfs ook een keer onderuit gegaan met me motorbike maar ook dat bracht me niet van de stuk! Ik reed over het ongeasfalteerd stuk van 140km waar veel motorbikes sneuvelen (dit gedeelte is nog erger als de kasseien van Parijs-Roubaix :p ) en ik kon me bike niet meer houden. Verstandig als ik was ging ik maar iets van 4 km/h en kon ik van mijn motorbike afspringen. Ik kwam er dan ook gelukkig zelf zonder kleerscheuren van af maar mijn motorbike had wel enkele licht beschadigingen. Maar dit 'probleem' heb ik heel adequaat opgelost al zeg ik het zelf. Ik stopte ergens langs de weg bij een motorbike repair shop en ik heb daar voor welgeteld 1 euro aan nieuwe zijspiegels erop laten zetten :p 
Soo wat een avontuur was the loop zeg!! 

Ik ben hierna verder gegaan richting Pakse in het zuiden van Laos en ik had het voornemen om van daaruit enkele dagexcursies te maken. Echter wijzigde mijn plan al bij de eerste minuut omdat ik een relaxte Engelsman (die al 20 jaar om Australië woont) ontmoette. Hij had het plan om voor 2 dagen een motorbike te huren en vroeg me mee om met een motorbike de omgeving te verkennen. Dat voorstel klonk na the loop als muziek in mijn oren! De dag erna zijn we op pad gegaan maar eerst had ik in de vroege ochtend met succes een nieuw hostel gevonden. Ik had namelijk een huisdier op mijn hotelkamer waar ik not amused mee was!! Ik was heerlijk in dromenland, tot ik rond een uur of 2 ineens wakker werd van iets heel zwaars dat over mijn hoofd kroop!! Poef dan spring je op hoor.. ! Ik heb daarna meteen het licht aangedaan op zoek naar wat het geweest kon zijn, maar geen spoor te bekennen! Daarna heb ik geen oog meer dicht gedaan! Op ieder geluid was ik zo scherp, en tot aan het paranoïde toe, deed ik herhaaldelijk het licht aan, maar tot mijn eigen verbazing kon ik dan niets vinden. Maar op een gegeven moment hoorde ik heel hard gebonk tegen de badkamer deur, deed het licht aan, en jawel hoor, een mega dikke rat die zich weer vlug ergens in mij kamer verstopte! :p Ik had nog geprobeerd diezelfde nacht een andere kamer te krijgen maar alles was helaas vol. Dus hop sochtends om 6 uur een ander hostel gevonden waar ik gelukkig terecht kon! Tjah ook that's part of traveling;)

Maargoed, ik heb dus wederom enkele dagen rondgecrosst op een motorbike. De eerste dag hebben we het Bolaven plateau verkend. Hier is oa het grootste koffieplantage gebied van Laos te vinden en van daaruit rijd je het plateau op naar Tad Lo waar de natuur volledig jungle is en met veel watervallen. Schitterend! De 2e dag zijn we naar Champassak gereden en hebben we Wat Phu een Angkoriaans tempelcomplex daterend uit de Khmer tijd bezichtigd. Dit was ook heel mooi! Het waren weer 2 fantastische dagen. Het is ook in mijn beleving de best mogelijke manier om een land te verkennen. Je hebt zoveel vrijheid in je doen en laten! Ik kan van zulke trips geen genoeg krijgen want je maakt de gekste dingen mee. Zo hoorden we bijvoorbeeld een keer heel hard geschreeuw en bleek dat zo'n 40 man een huis aan het verplaatsen waren!! Of we reden langs een auto met een kleine aanhanger, die volgeladen was met wel 20 zingende en dansende menen! Ik reed op een moment mee langs de wagen al toeterend op hun melodie. Uiteindelijk kreeg ik ze zelfs zo ver, dat ik ze kei hard liet bouncen op een deuntje van showtek! Mooie dingen!!;)

Na deze geweldige dagen op de motorbike zijn we samen verder gegaan naar 4000 islands. Dit is een echte ontmoetingsplek voor backpackers, met veel bungalows gelegen aan een rivier met tal van kleine eilandjes. Vooraf had ik gehoord van andere backpackers dat je hier vooral niet te veel doen. Dat advies heb ik dus maar opgevolgd en ik heb behoudens een fietstocht en het spotten van de zeldzame zoetwater irrawaddy dolfijnen daar niets gedaan! Ik heb 4 dagen in mijn hangmat gelegen aan een relaxte bungalow met uitzicht over de rivier, en elke keer als Craig op zijn horloge keek was het 'beer o'clock'. Bah bah wat een verschrikkelijke dagen waren dit!;) 

Hierna ging ik weer alleen verder en was het dus weer tijd om afscheid te nemen van mijn nieuwe maat Craig, een 46 jarige levensgenieter pur sang. Ik heb zelden zo iemand gezien en dit is by far de meest gekke reispartner waarmee ik heb opgetrokken. Ik ben normaal gesproken zelf al overenthousiast, maar Craig is nog een tikkeltje erger. Als we bij een waterval zijn dan heb heb ik nog wel het verstand om even de stroming te bekijken en te zien of er wel of geen slipgevaar is. Maar ik had me nog niet omgedraaid of Craig lag al in het water! Mocht ik in de toekomst ook een conflict krijg met iemand op het werk ofietsdergelijks dan zal ik nog wel eens aan hem terugdenken. Ik denk dat ik het dan allemaal wat beter kan relativeren en het beter van me af kan laten glijden. Oké, Craig was wellicht iets te, hij leeft nogal on the edge en je weet niet aan welke kant ie ervan afvalt;) Maar hij kon met zulke mooie anekdotes uitleggen dat mensen zich zo druk kunnen maken om niks en vergeten te genieten van het leven! Carpe diem! Mijn hoofd is in ieder geval weer op hol geslagen na deze dagen met hem, want ik overweeg om een work and holiday te gaan doen in Australië. Gelukkig heb ik nog een jaar de tijd om daar een beslissing over te nemen;) Deze levenswijzen zijn trouwens allemaal gratis en voor niets dus doe er je voordeel mee!

Ik ben nu trouwens in Bangkok aanbeland waar ik een kleine week zal verblijven. Ik ben daarom ook vandaag even naar het ziekenhuis geweest om mijn ogen waarvan ik al even last heb te laten onderzoeken. Uit onderzoek bleek dat ik een oogvirus heb waarvoor ik over 2 dagen weer terug moet ter controle. Er is overigens niets ergs aan de hand! Dus ik zal jullie vast wel weer eens 'zien' mits ik natuurlijk terugkom;) Ik heb verder voor 2 euro een brilletje gekocht (met glazen op sterkte) die ik de komende periode moet dragen. De dokter heeft mij ook oogdruppels meegegeven en gaf het advies mijn ogen voldoende te laten rusten door niet te laat naar bed te gaan. Maar dat is geen haalbare kaart ;) 

Deze dagen staan namelijk volledig in het teken van het weerzien met bekenden! Gisteren heb ik al een gezellige avond gehad bij Ben en Tiny (Ben is de vader van Rik en Roel olde E) en zometeen ga ik de Donkies ontmoeten waar ik de komende dagen mee optrek. Ik heb mijn schema ook zo afgestemd dat ik hun kon ontmoeten! En het leuke is dat het voor Thom en Sander (als het goed is) een volslagen verrassing is! Ik heb ook al enige tijd met Monique contact over deze dagen, en Thom en Sander heb ik in de waan gelaten dat ik het waarschijnlijk niet zou gaan halen. Als klap op de vuurpijl zijn Marjolein en Rick ook in Bangkok dus hopelijk zal ik die straks of morgen ook nog zien! Ik ga nu op enter drukken en dan richting het hotel van de Donkies wat zich op 130meter van de mijne bevind!

Valkenswirdse gezelligheid dus!! Ik heb er zin in!!!

Groetjes,

Martijn 

ps Bij het kopje foto's heb ik weer een nieuw album 'Laos' toegevoegd!
Wat ook leuk is (al vind ik zelf)..  
Onder het kopje kaart kun je de route zien die ik tot dusver heb afgelegd. Dit geeft degene die vroeger niet hebben opgelet bij aardrijkskunde een beter beeld!;)