Peru, terug naar Chili, en 1 jaar op reis!!!

Hoi allemaal,

'De tijd van mijn leven!!!!' Zo kan ik de voorbije weken het beste omschrijven. Ik geniet ten overvloede van mijn laatste maandjes als backpacker, en het is misschien wel het mooist gedeelte van mijn reis. Niet zozeer geweldig door alle leuke dingen die ik heb gedaan, maar het is een zo ontzettende speciale periode geweest voor mij door alle mooie en bijzondere ontmoetingen met zoveel fantastische mensen!! Ik ben ondertussen ook helemaal gek van Zuid-Amerika! Veel mensen vragen mij. 'Wat is leuker.. Azië of Zuid-Amerika??' Het is toch een beetje appels met peren vergelijken, maar voor mij is zonder twijfel Zuid-Amerika het beste! Het heeft mijn hart gestolen. Azië heeft de jungle, geweldige eilandjes, stranden, rijstvelden, bergen, veel verschillende culturen etc. Maar in Zuid-Amerika vind je zoveel meer afwisseling! Het ruige landschap maakt in dit kader diepe indruk op mij. Het is ongekend mooi en gigantisch. Het andesgebergte loopt gewoon door van Zuid-Argentinië tot aan Venezuela in het noorden! Waanzinnig!! Tel daarbij op de vele vulkanen, geweldige meren, extreem hoge bergen, woestijnen, zoutvlaktes, jungle, regenwoud, stranden.... en ik als natuurliefhebber voel mij als een vogel zo vrij! En dan de mensen... Ik heb in Zuid-Amerika zoveel meer bijzonder contact met de mensen. Natuurlijk komt dit ook omdat ik nu gesprekken kan voeren met ze. Maar de Zuid-Amerikanen zijn naar mijn mening toch veel oprechter, gastvrijer en meer open-minded dan de Aziaten. Ik houd er ook van hoe ze in het leven staan. Ze genieten ten volle van het leven!! Overal waar je op straat loopt hoor je muziek, en iedere keer in de discotheek is het een swingende bende! Ik ben verliefd geworden OP Zuid-Amerika en ook een beetje IN Zuid-Amerika! Maar dat komt later ter sprake...... ;)

Het avontuur begon dit keer in Cusco, Peru, waar ik samen met Tom (mijn reismaat van de voorbije weken) had deelgenomen aan een free walking city tour om stad te verkennen en meer te weten te komen over de Peruviaanse cultuur. 

Vervolgens zijn we een dag later op een 4 daagse jungle trek gegaan naar Machu Picchu. We hebben in deze 4 dagen gemountainbiked, gehiked, geziplined (getokkeld) en gechilld in warmwaterbronnen. Al deze activiteiten waren zo gaaf!! Het mountainbiken ging volle gas (verticaal bekeken een afdaling van 3000 meter), het hiken was weergaloos met een gedeelte van de beroemde incatrail door een vallei en het ziplinen was al even zo fantastisch met 6 verschillende tokkelbanen, waarbij de hoogste 800 meter was en je eveneens op verschillende wijzen naar beneden kon. Met name 'onderste boven' van de tokkelbaan af was ontzettend kicke! Uiteindelijk waren we op onze laatste dag om half 5 opgestaan om een hike in te zetten richting 1 van de 7 wereldwonderen uit de wereld: Machu Picchu.  Vooraf aan mijn reis had ik Macchu Picchu dik gearceerd. Het stond ontzettend hoog op mijn bucket list en ik heb volop genoten van deze plek!! Enigszins jammer was dat Machu Picchu de volledige dag in de mist gehuld was. Maar anderzijds gaf dit weer een bepaald mystisch gevoel! Iets wat volledig bij deze speciale plek past!

Wat een geweldig gevoel had ik overgehouden aan het bezichtigen van deze 'verloren Inca stad'. Maar toch. Uiteraard was Machu Picchu de voldoening van mijn jungle trek. Maar het was niet het meest bijzondere van de jungle trek. Het meest bijzondere was het groepje met wie ik deze jungle trek had gedaan. 3 Canadezen van in de 40 met 2 kinderen, een Brits stelletje, 2 Chileense meisjes, een Peruviaan en Tom en ik. Het type mensen wat hield om te hiken, die spontaan stopten bij watervallen om erin te springen, met wie ik de grootste lol heb beleefd en met wie ik in een 'ghost city' er een onwijs feest van had gemaakt! We hadden zoooooooooo'n gezellig clubje!! Machu Picchu zal ik nooit vergeten maar dat geldt nog veel meer voor deze mensen. Zo gaat het overigens al gedurende mijn hele trip. De plaatsen die ik bezichtig zijn geweldig maar iedere reiziger bezichtigt in principe deze plaatsen, en je kunt de foto's zelfs van het internet afhalen. Het zijn toch de mensen die ik ontmoet.... Die maken mijn reis tot een geweldige unieke ervaring!!! 

Na de geweldige jungle trek zijn we met ons groepje nog 2 dagen op rak geweest in Cusco. We zijn met elkaar uiteten geweest en we hebben van het bruisende uitgaansleven in Cusco genoten ;) 

Vervolgens ben ik met Tom weer verder gereisd met de nachtbus naar Arequipa. Aangekomen in Arequipa hadden we direct een 6uur durende busrit genomen naar de Colca Canyon, de 2e diepste canyon ter wereld (de diepste is in de buurt maar niet toegankelijk). In de avond zijn we naar een uitkijkpunt gegaan en de volgende dag zijn we de canyon in gegaan. In de bodem van de canyon was een oase met zwembaden waar we heerlijk hebben gechilld, alvorens we diezelfde dag weer terug omhoog zijn gehiked. De volgende dag zijn we nog naar een plek geweest die populair is voor het bekijken van condors. Jammer genoeg had ik maar 1 condor gezien, maar het mooie was dat deze condor in de canyon vloog en je hem van bovenaf kon bekijken! Dit was echter niet het mooiste van deze ochtend, want ik kwam onverwachts Yannick tegen, een Zwitserse maat met wie ik in het zuiden van Argentinië had opgetrokken! Super gaaf om hem weer te zien, en we hadden vlug bijgepraat over al ons beleefde avonturen!!

Daarna ben ik met Tom weer terug gegaan naar Arequipa en hebben we diezelfde avond nog de nachtbus genomen naar Ica. Om 5 uur sochtends bereikten we onze bestemming en werden we ergens afgedropt aan een straat met enkele taxi's. Het was een momentje dat ik blij was met iemand samen te reizen, en we hadden maar een taxi genomen naar het dichtbijgelegen Huacachina. Iets later in het hostel was er voor een korte periode paniek. 'Tu amigo Tu amigo!! Ik werd namelijk gealarmeerd dat mijn maat Tom was flauw gevallen. Als de wiedeweerga had ik al zijn spullen bijeengeraapt om naar het ziekenhuis te gaan. Maar na een kort tijdsbestek was Tom weer bij kennis, en gaf hij aan dat hij niet naar het ziekenhuis wilde. Kort daarop bleek dat niet alleen Tom ziek was. Ook ik werd plots hondsberoerd en ik zat met regelmaat op de wc. Het leek er dus op dat we beiden een voedselvergiftiging hadden. Nou moet ik ook bekennen dat ik met regelmaat te vinden ben in de tentjes waar de locals eten. De tentjes die door Rob Geus geheid worden afgekeurd, en waar ik soms zie dat mijn bordje wordt afgespoeld met alleen water ;) Tjah daar valt met geen handen wassen tegen op te boksen! ;)

Maargoed, het vrouwtje van ons hostel had speciaal voor ons een kippensoepje gemaakt, en we hebben de hele dag op bed gelegen. Gelukkig waren we de dag erop weer flink opgeknapt, en hebben we sochtends ontbeten met het Britse stelletje, met Vince de Canadees, allen vrienden van de Machu Picchu trek. Diezelfde dag waren Tom, Vince en ik op een sandboard tour gegaan. Tevens de reden dat we naar Huacachina waren gegaan. Huacachina is namelijk een oasis in het midden van de woestijn en perfect om zand te happen!! Allereerst gingen we met een sand buggy volle gas door de duinen. Sooo dit was kicke!! Het was net een rollercoaster. Daarna gingen we van alle hoge duinen af met een sandboard. Ook dit was heel gaaf!! Het ging best snel en het was dan ook niet geheel zonder enig risico. In ons groepje vonden zelfs 2 ongelukken plaats! Nadat ik al het zand van mijn lijf had afgespoeld (althans dat dacht ik want 4 dagen later zat mijn oor nog vol met zand:p) hadden Vince en ik (Tom voelde zich weer wat slechter) er nog een mooie avond van gemaakt met 2 Duitse meisjes, een Nederlander en een Engelsman.

De volgende stop was de hoofdstad van Peru: Lima! Normaal gesproken zou ik hier niet blijven (hooguit 1 nachtje) omdat er 'weinig' positiefs over Lima wordt gesproken. Maar dankzij mijn nieuwe maat Luis uit Lima heb ik een totaal ander beeld gekregen van de stad. Met een local is het ook zoveel leuker in een stad. Luis had ons wegwijs gemaakt in de stad en overal in zijn auto naar toe gebracht. Wat een geweldig gevoel om met keiharde Regeatton uit de speakers rond te touren! Regeatton is trouwens een populaire muziekstroming in Zuid-Amerika. Ik ben er helemaal idolaat van. Maar misschien komt dat ook wel omdat de chicka's op deze muziek op een uiterst spectaculaire wijze bewegen met hun heupjes ;) Dat had ik diezelfde overigens weer mogen ervaren ;) We hadden namelijk onze reisroute zo afgestemd dat we met het weekend in Lima zouden zijn voor een (door Luis aan ons beloofde) mega party. En een mega party werd het!!! Luis kon iedereen van de discotheek. We stonden op de VIP-list, hoefden geen entree te betalen en we hadden het beste tafeltje op het VIP-dek. Wat een gekke avond!! Het was zelfs zo gek dat je een meisje mocht aanwijzen die op de dansvloer stond, zodat die zich bij ons mochten voegen op de VIP stage! Geen gelijke monniken gelijke kappen. Heel wat anders dus als het backpackersfeertje wat ik gewend ben. De Peruvianen drinken ook geen bier. Ze drinken de hele avond whiskey. En pfoee. Ik dacht dat enkele maten van mij er wat van kunnen ;) Maar de Perivianen zuipen zich helemaal klem!!! Zodoende had ik op het einde van de avond geen chicka aan mijn armen, maar hing de broer van Luis om mijn nek omdat hij niet in staat was om op zijn eigen benen te staan ;) Jaaa het was een dolle avond! Het enige jammere was dat Vince vroegochtend terug vloog naar Canada. Om die reden moest hij al om middernacht afscheid van ons nemen. Man wat een schitterende mens is hij! Een dokter, 43 jaar, de spontaniteit druipt er vanaf, maar bovenal iemand die vrienden was met iedereen en altijd een lach op zijn gezicht had. Tijdens deze reis ben ik erachter gekomen dat die lach zo belangrijk is. Een lach is namelijk universeel. Ook al versta je elkaar dikwijls niet, met een lach zeg je soms meer dan met woorden! Vince was daar het passende voorbeeld van. Ik beloof maar aan enkele mensen dat ik ze nog eens zal opzoeken. Het zijn er nou eenmaal te veel en ik wil geen valse beloftes maken. Maar als ik ooit naar Canada zal gaan, en ik in de gelegenheid ben om hem op te zoeken, dan zal ik dat zeker niet nalaten!

Na het feest in Lima hebben we het rustig aangedaan. Samen met Luis, zijn broer en vriendin zijn Tom en ik de stad in geweest. De volgende dag stond in het teken van alleen verder reizen en afscheid nemen. Voornamelijk om gedag te zeggen tegen Tom was apart. Na 3 weken leer je toch iemand best goed kennen. We hebben nou eenmaal veel ervaringen met elkaar gedeeld. Ik had ook zo'n goeie reismaat aan hem. We hebben nooit issues gehad. Het is gewoon een relaxte en tevens nuchtere Hollander, en 1 met dezelfde interesses op reisgebied. Misschien dat ik hem nog in Equador zie alvorens hij naar huis vliegt. Dat zal wel mooi zijn. Anders zie ik hem ongetwijfeld nog eens in Nederland. Met 3 weken is hij bovendien degene die het het langste heeft volgehouden met mij! ;) Op Poppel met 4 weken na overigens! ;) 

Maargoed, ik ben weer alleen verder gereisd. Of beter gezegd terug gereisd richting Chili (Antofagaste)! Het was totaal niet de planning, maar ik had in Cusco een wel heel erg leuk Chileens meisje (Paula) ontmoet. Je zult je het altijd zien he ;) Het overkomt me uitgerekend net op het moment dat ik mijn ticket terug heb geboekt!! ;) Ik had ook getwijfeld of ik mijn reisplan volledig overhoop zou gooien voor haar. Maar waar ik vroeger waarschijnlijk was verder gereisd, daar had ik nu besloten om terug naar Chili te gaan. Ik wil later als ik 50 jaar ben niet terugdenken aan de 'Wat als....??' - vraag! Ik heb daarom mijn hart gevolgd. Soms moet je een beetje gek doen in het leven. En een 22 uur durende busrit, erna een 5 uur durende busrit (vanwege een staking aan de grens waarbij het nieuws tevens paraat was), en tot slot een 11 uur durende busrit is wel een klein beetje gek toch! ;)

Maar ach! Toen ik Paula zag die op mij stond te wachten op het busstation, was alle reisvermoeidheid bij mij in 1 klap verdwenen! ;) In Antofagasta viel overigens weinig te beleven. Het is na Santiago de 2e grootste stad van Chili, maar er is geen toerist te bekennen omdat het een industriestad is. 
Wat heb ik dan zoal gedaan? Nou voornamelijk genoten van de momenten samen met Paula natuurlijk ;) We gingen vaak naar het centrum of naar het strand waar we in de avond enkele biertjes nuttigden ;) Ook heb ik opgetrokken met haar vrienden met wie ik op stap ben geweest, en met enkele vrienden zijn we nog naar het strand gegaan. Ik heb dus niet al te veel gedaan. Bovenal lekker gerelaxt! Ik ben ook al voorgesteld aan moeders, die enkele malen thuis was. Alles deed ik in het Spaans af. Ik merk ook dat het ontzettend gewaardeerd word. Ik vind het ook ontzettend cool dat ik met de Spaanse taal met reuze sprongen vooruit ga! Het is ook zo'n mooie taal om te leren- en te spreken. Zelfs met Paula praat ik hoofdzakelijk Spaans! En als we er niet uitkomen, met of Spaans of Engels, dan biedt altijd google translate uitkomst ;) 

Op mijn laatste dag met Paula kreeg ik onverwachts zeer slecht nieuws. Mijn opa was namelijk overleden. Ik voelde mij zo slecht. Het is ontzettend raar om dergelijk nieuws op zo'n grote afstand te ontvangen. Mijn eerste reactie was dat ik naar huis wilde. Maar na een goed gesprek met ons pap, en wat tijd voor mijzelf, had ik toch besloten om mijn reis voort te zetten. In feite had ik in de laatste jaren ook al beetje bij beetje afscheid genomen van opa. Hij was ernstig dementerende en ik kon niet goed met zijn ziekte omgaan. Ik had gewild dat ik bij machte was om op een betere manier hiermee om te springen. Desalniettemin zal ik opa altijd blijven herinneren als een geweldige mens. Voor mij een voorbeeld. Ik heb namelijk zelden zo'n goedgezinde man gezien, die tevens zo eenvoudig in zijn doen en laten was. Ik heb nadien een persoonlijk woordje geschreven om mijn gevoelens te uiten. Op die wijze heb ik afscheid van opa genomen, en ben ik in gedachte bij zijn afscheid geweest. Tot op de dag van vandaag heb ik nog geen spijt gehad van mijn keuze om te blijven. Ik denk dat ik goed afscheid heb kunnen nemen en dat opa ook niet anders had gewild. 

Desalniettemin was de lange reis terug naar Lima, een nu wel heel erg lange reis. Mijn hoofd heeft continue lopen malen als een bezetene en ik kreeg maar geen rust. Ik kwam ook niet goed in slaap. Daar waar ik normaal gesproken prima in een bus in slaap kan vallen. Eenmaal aangekomen in Lima voelde ik mij al beduidend beter. Ik werd weer geweldig ontvangen door mijn Peruviaanse maat Luis. 'Mi casa es su casa', aldus Luis. Ofwel 'mijn huis is jouw huis'. Het typeert Luis. Ik ervaar sowieso in Zuid-Amerika dat de locals het geweldig vinden om een gringo (buitenlander) een goede tijd te geven. De mensen zijn zoooo gastvrij! Als voorbeeld daarvan nam Luis mij mee naar een baby shower van een goede vriendin van hem. Ik verwachtte in een klein appartement te belanden met enkele vrienden. Maar nee, het was een groot feest in het Hilton hotel met vrienden familie, optredens en een gigantisch buffet. Vroeger had ik mij in dit midden waarschijnlijk niet op mijn gemak gevoeld. Maar nu vond ik het geweldig!! Iedere unieke gelegenheid die zich voordoet grijp ik met beiden handen aan en koester ik. Na de baby shower ben ik net als de vorige keer met Luis en zijn maten op stap gegaan. Ik had natuurlijk zo uitgekiend dat ik in het weekend in Lima was ;) En ja hoor. Het was weer een bijzonder feestje! ;) We stonden wederom op de VIP-list, hadden ons eigen VIP-tafeltje en we dronken wederom de hele avond whiskey. Maar dit keer was het nog iets bonter. We hadden zelfs onze eigen VIP bodyguard die tevens onze chauffeur was. Het moet niet gekker worden! ;) Ik weet niet wat Luis precies doet en ik wil het ook niet weten! ;)

Na een uurtje of 5 was het echter mooi geweest voor mij. Door de weinige slaap van de voorbije dagen voelde ik mij eigen behoorlijk teut. Daarom ging ik iets eerder dan de rest naar buiten om in de auto wat te slapen. De bodyguard zou daar op mij wachten. Eenmaal buiten op de parkeerplaats zag ik (zo dacht ik) Luis' witte Kia staan. Er was echter geen bodyguard in geen velden of wegen te bekennen. Daarentegen was de deur van de auto open en nam ik dus plaats op de voorste zitplaats. Enkele minuten later schoot ik echter wakker van een 'piep piep' geluid! Wat bleek.. Een man en een vrouw kwamen op de auto afgelopen en opende de deur. Mannn o manneke!! Je had de vrouw moeten zien. Ze viel uit tegen mij als een verstrooide gek!! ;) In het Spaans kwekte ze tegen mij 'wat ik in godsnaam in haar auto te zoeken had' en ik kreeg de een na de andere puta om mijn oren! ;) Wat een geluk dat ik Spaans heb gestudeerd. Ik ben hierdoor niet in elkaar gerammeld, maar ik kon mijzelf in woorden uitdrukken aan de man die in tegenstelling tot de vrouw aanspreekbaar was! ;) Even later vond ik overigens de juiste witte Kia! ;)

De volgende dag heb ik gechilld met Luis en zijn maten, en heb ik misschien wel de lekkere vis uit mijn leven gegeten! In de avond heb ik daarna gedag gezegd aan Luis en ben ik met de nachtbus naar Huaraz gegaan. Hier was ik wederom in de bergen aanbeland, en heb ik in de dagen daaropvolgend een 47 kilometer trekking gedaan. Met ezels (die onze spullen droegen), een gids en in een leuk groepje ben ik op pad gegaan om de hogen bergen te trotseren. Het was wederom een geweldige ervaring!! Ik heb al zoveel mooie natuur gezien, maar ik voel mij nog steeds als een kind in een snoepwinkel bij iedere nieuwe plek die ik bezoek. We kregen ook alles voorgeschoteld van wat je tijdens een trekking voorgeschoteld kunt krijgen! We hadden zelfs zeer slecht weer op de eerste dag. Zulk slecht weer dat we de ochtend daarop moesten beslissen of we onze trekking voort zouden zetten ofniet. De gids dacht namelijk dat het flink zou sneeuwen op de bergpas, en dat zou inhouden dat het gevaarlijk kon zijn voor de ezeltjes. We zouden de ezeltjes moeten helpen door ze te duwen en door de bevoorrading van ze af te halen. De eerste 2 mensen uit mijn groepje die aan het woord kwamen neigden naar terug te keren. Maar ik daarentegen was razend enthousiast. Je kan het altijd proberen en mocht het niet gaan rechtsomkeer maken. Dus hop... VAMOS was mijn devies!! De bergpas over en de ezeltjes helpen.... Toch een geweldige ervaring!! Gelukkig had ik de rest van het groepje geënthousiasmeerd en zijn we doorgegaan. Dit bleek ook een voortreffelijke keuze!!! Het weer viel alleszins mee op de bergpas. Voor de ezeltjes was alles hierdoor ook veilig. En de dagen daarop hebben we de mooiste natuur ervaren van de trekking. Schitterende uitzichten over de hoge bergkammen, een waanzinnig mooie vallei en de beroemde bergpiek van 'Paramount', de filmproductiemaatschappij. Zo zie je maar weer. Laat je niet uit het veld slaan!

Nu ga ik op weg naar Mancora, een surfer party plaats waar ik mijn 1 jaar reis jubileum ga vieren. Want vieren zal ik!!! Het is het meest mooie jaar geweest uit mijn leven. Ik heb zoveel mooie landen gezien en verschillende culturen ontdekt. Ik ben door deze reis ook ontzettend veranderd. Ik heb meer geleerd in een jaar reizen dan in mijn studietijd. De ervaringen die ik heb zal niemand mij ooit nog afnemen!

Ik heb zoveel mooie natuur gezien en schitterende mensen ontmoet. Mensen die ja zeggen tegen zowat alles in het leven, of die zich voordoen als dinosaurus en het niet uitmaken dat iedereen toekijkt. Ik heb zoveel weinig intelligente gesprekken gehad, zoals over de belangrijkheid van ketchup in het leven. Maar ik heb ook mensen ontmoet waar ik mee heb gesproken over serieuze aangelegenheden zoals de wereldpolitiek.

Ik heb daarnaast veel gekke gebeurtenissen beleefd. Ik heb kakkerlakken kapot getrapt en vliegen uit mijn voedsel geslagen, ik ben in een nepdouane kantoor beland, ik heb op de meest smerig denkbare toiletten gezeten waar je al hurkend op moest zitten, een rat over me hoofd gehad tijdens mijn slaap, ik ben zonder andere toeristen alleen met 'mama Chu' drie dagen de bergen in geweest, ik heb een 3 daagse boottocht gemaakt volgeladen met 2500 mensen en teveel aan goederen, ik heb gezeten in een minivan met 45mensen erin, een brommer is tegen mij opgebotst en een brommer is tegen mij opgebotst terwijl ik in de taxi zat, ik was beland in een dorpje waar de kindjes zwaaiden en een stukje met me mee renden naast mijn brommer, mijn langste busrit was er 1 van 49 uur waarbij mensen met kippen naast mij zaten en slapende mensen in de gangpaden met hun hoofden op mijn voeten, ik heb berggeklommen met een baby, honderden mensen wilden een handtekening van mij, ik heb 2 weken lang gelift waarbij het telkens maar de vraag was bij wat voor een persoon ik de auto in zou stappen.

Ik heb ondertussen ook overal geslapen. Ik heb geslapen op straat, op vliegvelden, op een busstation, in hangmatten, op een bank, in goedkope hostels met 14 stapelbedden op een klein kamertje, in een 4sterren resort, tenten, op boten, in een bamboohut.

En weet ik wat ik allemaal nog vergeten ben!!!! 

Ik weet ook niet waar het door komt. Maar vroeger had ik dit nooit aangedurfd. Ik denk dat het deels te maken heeft met mijn toegenomen zelfvertrouwen als reiziger. Ik ben niet snel meer van iets ondersteboven en ik zoek daarom het avontuur ook op. Ik moet ook zo hard lachen over mijn (veel te organiseerde) opgestelde reisplan. Tegenwoordig maak ik groffe reisplannen en het gebeurd geregeld dat ik ze zonder pardoes uit het raam gooi!! Vervolgens doe ik dan iets compleets anders, maar wel iets wat zeker iets mooiers oplevert! 

Maar mijn grootste winst van deze trip is dat ik een punt heb gezet achter een hele slechte periode. Ik ben weer helemaal gelukkig!!! Ik sta zo ontzettend positief in het leven en ik kijk ontzettend uit naar de toekomst die komen zal.

Hoe die toekomst er precies uit gaat zien weet ik nog niet. Na het weekend ga ik in ieder geval naar Ecuador voor ongeveer 3 weken tot een maand. Ik ga ook nog naar Colombia, maar voor hoelang en wat precies weet ik nog niet. 

Het afgelopen jaar heb ik overigens met al het plezier voor jullie geschreven. Ik zal dit ook met al het plezier voortzetten de resterende maanden. Ik wil jullie ook bij deze ontzettende fijne feestdagen wensen. Geniet er van samen met vrienden en familie!!

Tot het volgende verslag!!

Groetjes,

Martijn