Ecuador.. Een te gekke tijd!!!

Hoi allemaal,

Hier weer een update van mijn afscheidstournee door Zuid-Amerika. Man o manneke wat merk ik het ontzettend goed. Waar ik in het begin alle tijd van de wereld had, daar vliegt de tijd mij nu om de oren. Ik wil daarom genieten van elk moment. En laat daar Ecuador, het land waar ik de voorbije maand doorbracht ideaal voor zijn. Het is werkelijk waar zo'n geweldig land!! Je kunt er alles doen wat je hartje je wenst. Het is ook een zo ontzettend gemakkelijk te bereizen land. Binnen een kort tijdsbestek ben je van het strand in de bergen, of als je wilt in het Amazonegebied. Het is schitterend!!! Ik vertel jullie wederom met alle plezier over mijn beleefde avonturen. 

Het laatste verhaal dateert van mijn 1 jaar reis jubileum. Ik had Peru verlaten en ik was naar Equador verder gereisd. Hier stond voor mij al meteen een speciaal tripje op de planning. Op mijn verlanglijstje als echte natuurliefhebber stond namelijk de Galapagos eilanden!! Na een overnachting op het vliegveld in Guayaquil was ik in de ochtend op het vliegtuig gesprongen naar deze eilandengroep. Deze eilanden liggen op zo'n 3 uur vliegen van het vasteland en in het midden van de Stille Oceaan. Net zoals mijn eerdere reis naar Paaseiland heeft dit tripje een behoorlijk impact in mijn budget gehad. Ik heb in een week tijd heel wat dollars verbrand ;) Maar ook deze keer heb ik verre van spijt gehad! Daarentegen blijft uit de categorie 'meest unieke uitstapjes' Paaseiland wel mijn favoriet. Desalniettemin ben ik heel blij dat ik naar deze bijzondere plek ben gegaan. Het was GEWELDIG en buitengewoon bijzonder!!! Deze plek is zelfs zo bijzonder dat de bioloog Charles Darwin mede door een bezoek aan deze eilanden veel inspiratie had opgedaan, en daardoor zijn bekende evolutietheorie had ontwikkeld. Ik zal dan wel niet voor een kentering in de wereldgeschiedenis zorgen ;) Maar ik zal dit walhalla van flora en fauna never en nooit vergeten. Door de geologische ligging komen er namelijk zoooooooooveel unieke dieren en planten voor!! Je struikelt letterlijk over de zeehonden en je moet oppassen dat je niet op een leguaan stapt :p De dieren zijn bovendien totaal niet mensenschuw. Je kunt ze bij wijze van spreken aanraken. Waanzinnig!!!! De eilanden zijn geologisch gezien ook erg jong en van vulkanische oorsprong. Heel cool!!

Bij aankomst was ik met mijn wensenlijstje langs veel touroperators gegaan, en had ik alles voor de gehele week vastgelegd. Diezelfde avond had ik ook nog met Tom (mijn reismaat van de weken daarvoor) afgesproken. Hij is een dag later teruggevlogen naar Nederland. Gelukkig heb ik dat nog even weten uit te stellen ;) Ik ben die dag op mijn eerste excursie gegaan. En wow!!!! Het was al direct een voltreffer!!! Ik heb die dag gesnorkeld met zeehonden rondom het eiland Santa Fe. Ooh zoo gaaf!! De zeehonden waren zo nieuwsgierig en speels. Het zijn net kleine puppy's!! Ze komen op je af, maken salto's, en klappen zelfs soms in hun vinnen. Super vet!!! Ook had ik veel mooie vissen en grote roggen gezien. Het was een waanzinnige dag. En om deze dag al helemaal compleet te maken, heb ik ook nog een lavatunnel bezichtigd en had ik een schildpadden reservaat bezocht. Deze schildpadden zijn werkelijk waar gigantisch!! Op de Galapagos leven de grootste ter wereld. Om dit zelf ervaren ben ik zelf nog in een schild gekropen ;) 

De twee dagen daaropvolgend stonden in het teken van mijn nieuwe hobby. In totaal heb ik 4 duiken gemaakt. Ik was in het begin best nerveus omdat de duikspotten bekend staan als een wasmachine. Dit betekent dat de stromingen gigantisch kunnen zijn en je maar 1 kans hebt om naar beneden af te zakken. Gelukkig verliep alles heel vlotjes en heb ik volop kunnen genieten van de onderwaterwereld. De wateren rondom de Galapagos staan namelijk bekend als 1 van swerelds mooiste duikspotten. Soo wat was dit fantastisch!! Ik heb veel mooie en bijzondere vissen gezien, schildpadden en roggen. En ik was ontzettend vaak omringd door superveel verschillende haaiensoorten. Absoluut hoogtepunt was het spotten van Galapagos haaien en hamerhaaien. De Galapagos haai is echt angstwekkend en heeft wel wat weg van een witte haai. Zo kicke!! En de hamerhaaien zijn de crème de la crème. Ik had zelfs het geluk dat ik ze op 3 van de 4 duiken heb gezien!! Twee momenten waren in dit kader heel bijzonder voor mij. Op een gegeven moment moest ik wachten op mijn groep en was ik helemaal alleen op de bodem. Totdat ik plots werd vergezeld door 2 hamerhaaien. Geweldig!!! En in het andere geval zwom er niet 1, niet 2 maar nee een gigantische school van ongeveer 15 a 20 hamerhaaien aan ons voorbij!!!! Zo ontzettend weergaloos en vreedzaam om deze mooie dieren te aanschouwen!! Man wat ben ik een ontzettende gelukzak!! Het staat zeker in mijn top 5 van 'animal experiences'. 

Vervolgens ben ik voor 2 dagen naar het eiland Isabella gegaan. Ik heb hier een schilpaddenboerderij bezocht, gesnorkeld en ik ben naar 'Los Tuneles' gegaan. Een serie aan lavastromen heeft hier merkwaardige tunnels gevormd, en je kunt door deze tunnels zwemmen en snorkelen. Dit was wederom smullen!! Het is 1 van de meest spectaculaire plaatsen van de Galapagos. Het lijkt net alsof je op een andere wereld bent!! De ene na de andere schildpad en haai zwemt ook aan je voorbij!! Soms kwam zelfs een nieuwsgierige pinguïn een kijkje nemen!! Dit zijn net razendsnelle vuurpijlen in het water. Op de lavaformaties komen ook de meest mooie en unieke vogels voor. Heel vet!! 

Hiermee kwam een einde aan mijn mooie tijd op de Galapagos eilanden. Naar mijn mening is het allemaal wel heel erg duur. Wellicht zelfs ietwat overpriced. Maar geld is een middel om ervaringen op te doen. En uiteindelijk gaat het om die ervaringen die je beleeft!!! Daarom raad ik iedere natuurfanaat deze plek absoluut aan!! 

Nadat ik was teruggevlogen naar Guayaquil had ik een 3uur durende busrit genomen naar mijn kerstbestemming aan het strand: Montanita. Het is een surfplaatsje met een ontzettend bruisend uitgaansleven. Ik heb eerlijk bekennende de term 'feestdagen' hier iets te letterlijk genomen ;) In het hostel waarin ik verbleef hing zo'n relaxt backpackersfeertje. Het is het sfeertje wat ik nodig had gemist op de Galapagos. Ik voelde mij daar zo'n supertoerist die verplicht moest deel nemen aan excursies. Dit terwijl ik niet met het begrip 'toerist' wil worden geassocieerd. Het backpackersfeertje zal ik later ook zeker nodig missen. Ik vind het schitterend om te ervaren dat het niet uitmaakt waar je vandaan komt, en dat het zo gemakkelijk is om contacten te leggen. Ik merk het ook aan mijzelf. Als iemand alleen aan het eten ofzo is dan vraag ik of ik hem/haar kan joinen. En altijd wordt daar positief op gereageerd. Ik zie het niet gebeuren dat ik dit ook bij ons in het dorp zal doen. Dat ik een restaurant binnenloop en aan wildvreemden vraag of ik bij hun kan aanschuiven. Eigenlijk toch ontzettend jammer! Maar het is enigszins ook eenvoudig te verklaren omdat iedereen toch zijn eigen vriendengroep en ding heeft. Maar neem nu mijn tijd in Montanita. Als je aan een tafel aanschoof werd je direct betrokken bij het gesprek dat men voerde. Tijdens kerst hadden wij ook met zijn alleen een groot kerstbuffet gemaakt. Wij konden elkaar amper en iedereen hielp mee. Geweldig toch!!! En dan alle diverse nationaliteiten met wie ik had opgetrokken. Prachtig!! Het grappige is dat ik het type backpacker en het type nationaliteit voortaan ook zo vlug herken! Ieder heeft zijn eigen accent en verschillende typische stijlen. Een Braziliaan bijvoorbeeld klapt bijvoorbeeld geregeld in zijn handen als ze een grap maken. Het is dus maar goed dat ik geen Braziliaan ben, want anders klap ik heel wat af! ;) 

Vervolgens ben ik naar Quito, de hoofdstad van Equador gegaan. Hier had ik afgesproken met Tommie (voor velen bekend, ook een Valkenswaardenaar!). Het mooie was dat Tommie heel wat tijd in Quito heeft doorgebracht en daarom veel leuke dingen kon aanbevelen. Op de eerste dag ontmoetten wij ook een relaxte Amerikaan, in wie ik meteen een maat had getroffen om alles te ondernemen. Maar first things first. Wij zijn flink op stap geweest en hebben Valkenswaard in Quito op de kaart gezet!! ;)

De volgende dag heb ik met een flinke kater (door een zogeheten fishbowl, een vissenkom met sterke drank) en met Danny (onze Amerikaanse maat) en een Zuid-Koreaans meisje een bezoek gebracht aan het monument van de evenaar. Hier heb ik met 1 been op het zuidelijk halfrond gestaan en tegelijk met het andere op het noordelijk halfrond! Echter is dit niet de officiële evenaar, want na invoering van GPS is op 200 meter de officiële evenaarslijn aangebracht. Vandaag de dag weet ik dat, maar ten tijde van mijn bezoek wist ik dat nog niet ;) We hebben de officiële evenaar volledig over het hoofd gezien en ons dus voor aap gezet met de verkeerde! :p

Verder heb ik met Danny op een dag deelgenomen aan een free walking city tour. Hier hebben we oa de traditionele wisseling van de wacht gezien bij het overheidsgebouw. Ook zijn wij samen naar de top van de Pichincha volcano gehiked, met een hoogte van 4800 meter. Om aan de top van deze hike te geraken moesten wij omhoog met een kabelwagen. Hetgeen ons een schitterend uitzicht gaf over de stad!

Daarna stond oud en nieuw op het programma. Gedag zeggen aan 2014, het mooiste jaar uit mijn leven, en het jaar waarin ik weer helemaal gelukkig ben geworden, en wat ik van mijn leven nooit zal vergeten! En daartegenoverstaand 2015, het jaar om te verwelkomen. Het jaar waar ik ontzettend naar uitkijk en waarvan ik niet weet wat het mij gaat brengen. Wel weet ik dat ik wederom alles maar dan ook alles uit dit jaar zal halen!! :)

Nieuwjaar in Ecuador herbergt trouwens een leuke traditie. Men neemt een levensgrote pop en schrijft daarop iets ergs dat is overkomen of een wens. Waaropvolgend de pop wordt verbrand om de kwade energie van het oude jaar te verdrijven, of juist de goede dingen met het nieuwe jaar mee te nemen. In lijn met deze mooi traditie hadden wij natuurlijk ook een pop gekocht! Geen kwade energie voor mij in het afgelopen jaar. Zodoende had ik de wens op de pop geschreven dat al mijn familie en vrienden een geweldig jaar gaan beleven, waarin eenieder gezond zal blijven. Bij deze mijn beste wensen ;) Wij lieten ook nog 2 kleine kindjes hun wens schrijven op de pop. Dat Ecuadoriaanse kinderen heel vindingrijk zijn bleek wel: 'Quiero plata' en 'Quiero un Ferrari', ofwel 'ik wil geld' en 'ik wil een Ferrari' verschenen op onze pop ;) Nadat wij de pop om 12 uur in de hens hadden gestoken hadden wij onze eigen draai aan de traditie gegeven. In enig aangeschoten toestand hebben wij over het gigantische vuur gesprongen ;) De avond had nog een mooi vervolg, met wederom een fishbowl en volop gezelligheid!!

Na een dag te hebben uitgekaterd ben ik alleen verder gereisd naar Latacunga. Hier had ik het plan om een vulkaan te beklimmen. Maar allereerst was ik voornemens om een soort van 'hoogtestage' te houden, om te kunnen acclimatiseren aan de hoogte. Helaas moest ik na 1 dag mijn hike van dorpje maar dorpje door het andesgebergte staken. In de omgeving van het dorpje Quilotoa (waar ik nog wel een schitterend kratermeer had bezichtigd) ging het namelijk mis. Allereerst geraakte ik ietwat verdwaald en daarna ben ik ontzettend hard op mijn plaat gegaan. Ik viel enkele meters bij het dalen van de kraterrand naar beneden. Ik was ook alleen de bergen in (iets wat men nooit adviseert) en ik voelde mij niet comfortabel genoeg om door te gaan. Ik had ontzettend last van mijn rug en enkele schaafwonden, waardoor ik rechtsomkeert ben gegaan. Misschien maar beter ook.... Ik denk misschien wel dat deze gebeurtenis mij moest overkomen. Dat ik op mijn plaat moest gaan om mij van een stommiteit te behoeden, door niet te verdwalen en niet alleen de bergen in te gaan. Misschien komt het omdat ik solo reis en dat ik zoveel tijd heb om over dergelijke zaken na te denken. Maar op mijn reis is het al te vaak overkomen dat een toevalligheid mij een positief duwtje in de goede richting geeft. Ik kan niet meer van toevalligheden spreken. Het klinkt gek, maar zoals in een situatie als deze denk ik zovaak aan mama, hetgeen mij sterkt. Ik heb altijd het gevoel dat zij met mij meereist en over mij waakt. 

De dagen daaropvolgend heb ik gerust in mijn bed. Gelukkig was ik in dit korte tijdsbestek voldoende hersteld. Dat was maar goed ook, want samen met Tommie heb ik de Cotopaxi beklommen. Dit is met 5897 meter 's werelds hoogste actieve vulkaan!!! Vanuit Latancunga waren we allereerst naar een refugio aan de voet van de Cotopaxi gegaan. Om 7 uur hadden wij hier avondeten, gingen wij slapen, en werden wij alweer om 10 uur (!) wakker gemaakt. Vervolgens zijn wij in het donker begonnen aan onze klim van dit MONSTER. Want een MONSTER dat is het. 

Dat ik de beklimming kon doen was op een gegeven moment overigens niet zeker. Na een eerste 'redelijk' gemakkelijk klim kwam ik er namelijk achter dat mijn crampons niet meer aan mijn tas waren bevestigd!! Deze crampons (hulpstukken aan je schoenen om over ijs/sneeuw te kunnen lopen) waren vereist om de gletsjer op te gaan. In het donker moest ik de weg die ik had geklimd verkennen op mijn crampons. Hierbij was ik ontzettend in paniek, dit resulterende in een hele hoge hartslag. Ik kan jullie verzekeren dat een te hoge hartslag in combinatie met de hoogte (bijna 5000meter) geen pretje is!! Volledig buitenadem vond ik uiteindelijk 1 crampon, maar de 2e was in geen velden of wegen te bekennen. Na enige tijd had ik mijn zoektocht gestaakt en had ik de klim weer omhoog ingezet. De gids vertelde mij toen dat ik de klim zonder mijn 2e crampon niet kon voortzetten. FACK!!! Zo kon het toch niet eindigen. Ik werd helemaal gek en van woede gooide ik mijn ijsbijl in de rondte. Gelukkig geraakte er niemand gewond! :p Vervolgens heb ik mijn gids gesmeekt om af te dalen en op zoek te gaan naar mijn crampons. Desalniettemin dat hij ontzettend chagrijnig reageerde heeft hij dit gedaan en wonder boven wonder kwam hij even later met mijn 2e crampon aanzetten!!! Wat was ik blij!! Even later verloor ik door de zware en strenge wind ook nog een handschoen, die mijn gids op de weg terug ook nog eens vond. Dus ik hem maar een goede tip gegeven! ;)

Maargoed de klim. Man wat een klim!!! Nadat wij werden vastgelijnd aan onze gids begonnen wij onze klim over de sneeuw. Het was bij uitstek de zwaarste challenge uit mijn leven!! Het was echt abnormaal zwaar. Jullie (indien jullie nooit een beklimming op grote hoogte hebben gemaakt) kunnen je niet indenken wat de hoogte met de fysieke gesteldheid van een mens doet. Je lichaam takelt zowel fysiek als mentaal af. Er zit boven de 5000 meter 50% minder zuurstof in de lucht. De lucht is daardoor zo ontzettend ijl en je krijgt hoogteziekte door een tekort aan zuurstof. Zowel Tommie als ik waren ziek. Hoofdpijn, misselijkheid en het gevoel van overgeven. Afwisselend hadden wij ook onze klachten. Zo voelde Tommie zich zeer slecht en vroeg hij herhaaldelijk hoelang het was. Ik negeerde hem met opzet omdat ik dacht dat hij wou stoppen ;) Even later voelde ik mij juist zwaar misselijk en toen was Tommie in een goede mood en hield hij mij voor de gek. Beiden hebben wij vaak gedacht aan opgeven. De rustmomenten stapelden zich op. Wij ploften om de haverklap neer in de sneeuw en zagen er levenloos uit. Ik ging de berg omhoog met mijn tong uit mijn mond en het snot hing aan mijn neus. Ik leek ook wel op een opa met een wandelstok. Zo gebruikte ik mijn ijsbijl om mij die berg omhoog te werken. Man o manneke wat waren wij beroerd. Allebei zo ziek als een hond. Wij gingen op een gegeven moment langs een gletsjerspleet en een richel af, en waren bang dat wij door de duizeligheid erin zouden vallen!! Zo kapot zaten we!!  Maar van geen opgeven wetende zijn wij doorgegaan. Wij hebben elkaar ook flink opgebutst. Als 1 iemand moest omkeren dan zou de ander ook mee terug moeten. Daarom was de afspraak: alleen met bloed tuffen draaien wij om ;) Gelukkig is het zover niet gekomen en hebben wij het gehaald. Wat waren wij blij toen wij de top bereikten om 7 uur sochtends... Kings of the world!!! 5897 meter en dat voor 2 knaapjes uit het vlakke Nederland! ;) 

Na onze momenten van pure vreugde moesten wij weer afdalen. Dit bleek nog niet zo gemakkelijk te zijn. Tommie was weer aardig opgeknapt maar ik voelde mij nog steeds zo ziek als het maar zijn kon. Tot 2x toe was ik onderuit gegaan waarbij het maar goed was dat wij aan onze gids aangelijnd waren. Een enkele keer tackelde ik zelfs Tommie onderuit, waardoor onze gids ook onderuit ging en ons beiden maar amper kon houden. Tommie viel zelfs bijna in het ravijn! ;) Wat was ik blij toen ik weer terug was. Het was de zwaarste tocht ooit uit mijn leven. Ik heb er geen moment van genoten. Het was afzien, puur afzien. Maar ik kan/ wij kunnen zeggen dat ik/ wij karakter heb(ben) getoond. Het voelt zo ontzettend belonend. Trots, trots, trots!! Een prestatie van formaat!!! Maar eens en nooit meer! ;)

Na de beklimming had ik afscheid genomen van Tommie. Waarschijnlijk zie ik hem wel weer eens in het Valkenswaardse! ;) Ik vond het geweldig dat wij elkaar konden treffen aan de andere kant van de wereld. Ik hoop dat wij voor velen Valkenswaardenaars ook een inspiratiebron zijn. Reizen is het mooiste wat er is. Ik beveel het iedere jongeren aan, en ik ben van mening dat het een geweldige leerschool is. Spreid je vleugels en explore the world!!

Mijn volgende bestemming was Banos. Dit is een plaatsje omringd door groene bergen en met nabijgelegen veel rivieren, vulkanen en watervallen. Ook zijn er verschillende natuurlijke hotsprings waarin je heerlijk tot ontspanning kunt komen. Na mijn beklimming van de Cotopaxi was dit voor mij de perfecte dagbesteding! ;) Verder is Banos de adrealine hoofdstad van misschien wel Zuid-Amerika. Je kunt het zo wild niet bedenken of je kunt het doen. Gedurende deze reis heb ik al een aardige cv opgebouwd. Hiken, skydiven, bungeejumpen, abseilen, rotsklimmen, rappelen, tokkelen, mountainbiken en waarschijnlijk ben ik nog het een en ander vergeten.... Ik kan achter alles een vinkje zetten!! Wildwater rafting was echter nog niet afgetikt en daarom ben ik het bootje ingestapt. En zoo wat was dit gaaf!! De stromingen waren zo ontzettend sterk waardoor er met regelmaat mensen overboord gingen!! Ik wist mij hieraan natuurlijk te onttrekken ;) Een andere dag ben ik naar Casa de Arbol gegaan. Dit is een schommel waarbij het net lijkt alsof je boven een ravijn schommelt met een geweldig uitzicht. Helaas liet het weer niet te wensen over. Geen mooi uitzicht voor mij.

Daarentegen heb ik wel een mooi VOORuitzicht. Ik ga het schitterende Ecuador inruilen voor het (nog schitterendere?) Colombia. Salsa, natuur en de Caribische kust. Man wat heb ik hier zin in!!! Iedere backpacker die ik spreek is ook vol lof over Colombia. Het is de place to be. Hopelijk kan het aan mijn hoge verwachtingen voldoen. Ik heb in ieder geval 6 weken uitgetrokken om optimaal te kunnen genieten van dit land. De eerste 4 weken zal ik solo reizen. Tevens mijn laatste maand als solo reiziger. De laatste 2 weken word ik namelijk (bijna zeker) vergezeld door mijn Chileense chicka!! :) Het beloofd een geweldige afsluiting van mijn wereldreis te worden!

Nog 6 weken dus.....
Daarna nog enkele daagjes New York.....
En dan ben ik weer in het land!!!

Tot snel, en tot het volgende reisverslag!

Groetjes,

Martijn