Noord en west Zuidereiland

Hoi beste lezers,

Hier een update van mijn kant,
Maar allereerst allemaal de allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar!
Het zal voor jullie een rustig jaar worden want ik ben niet in de omgeving.

We hebben het Noordereiland alweer even verlaten en zijn met de veerboot aangekomen in Picton op het Zuidereiland. Omdat we om 11u s avonds aankwamen hebben we de auto geparkeerd langs de weg bij een rustplaats. De dag erna niet wetende waar we wakker werden stond marlborough sounds op de planning. Met een watertaxi zijn afgezet op de marlborough sounds om een 8 km lange hike te doen. Het gebied is super mooi, allemaal bergen met inhammen in de zee die zijn ontstaan in de ijstijd doordat de zee zich wurmde door valleien die deels onder water zijn komen te staan. De dag had nog mooier kunnen maar helaas was het ietwat bewolkt waardoor de verre uitzichten minder mooi waren. Die avond zijn we doorgereden naar Abel Tasman en begint het voor het eerst te regenen. Onderweg balende omdat we hoorden op de radio dag de weersvoorspelling voor het Zuidereiland niet al te best was maar eenmaal aangekomen bij Abel Tasman was het hartje zomer! Toch nog een mooie kerstavond met een heerlijk biertje als goede afsluiting. De dag erna een bijzondere dag...namelijk X-mas!! Ik werd wakker van de zonnestralen zo warm, heel apart om kerst op zo'n wijze mee te maken. Het kerstgevoel was echter totaal niet aanwezig (alleen in de winkels en supermarkten waar het personeel kerstmutsen op heeft krijg je er iets van mee) dus besloten we maar om er een lekkere strand dag van te maken! We hebben de omgeving verkend met de auto en zijn naar een wharariki beach gegaan. Toen we bij het stand aankwamen baalden we ontzettend want het waaide zo hard. Iedereen had ook lange kledij aan terwijl wij er aankwamen met ons zwembroekje aan en een handdoek om de nek. Uiteindelijk bleek het toch zo gaaf te zijn! Het was een strand met vette rotsformaties en we zagen zeehonden en kleine zeehondbaby's. Zoiets als dit is precies wat reizen zo mooi maakt.. De onverwachte dingen en dat je niet weet wat je te wachten staat!! (Jammer genoeg kan dit ook soms slecht uitvalleen but that's life, hier en kom ik later op terug) We zijn daarna nog naar farewel spit gegaan (een soort van inham van een ontzettend groot gebied bij laag tij, heel bijzonder echt een mega oppervlakte!) en vervolgens zijn we bij toeval toch nog bij een heerlijk strand (kaiteriritieri beach) terecht gekomen. Dit was echt een hele relaxte dag en ook is leuk om de kerst dus aan het strand door te brengen. Dezelfde nacht heeft het de hele nacht geregend en we vreesden voor de dag erna omdat we een kayak tour hadden in Abel Tasman. Gelukkig was het weer met het kayakken super en hoorden we dat het best gebruikelijk is dat het de hele nacht regent op het Zuidereiland en overdags gewoon zomers weer is. De kayaktocht was ook heel mooi over open zee en langs mooie kust en rotsen. We hadden een leuke gids met veel interessants verhalen over de omgeving en we hadden geluk om zeehonden( ook met hun baby's), een pijlstaartrog en nog een pinguïn te zien. Alleen pfoee.. het kayakken was wel zwaar! Het begin was al niet best. Het leek wel alsof wij veel harder peddelde maar tov de andere niet vooruit kwamen.. Een beetje net als Vwaard 1 dus, de wil is er wel alleen het lukt niet altijd ;) erna ging het teamwork gelukkig wel stukken beter en zat er best tempo in. Misschien een tip voor Paul om mij eens op 10 te zetten want de samenwerking met Poppel ging best goed ;) Op het einde vonden we het wel welletjes en waren we blij dat de dag om was, misschien was een halve kayak dagachteraf toch beter geweest. Maar al met al een hele mooie dag! Alleen toen wisten we nog niet welke ellende ons te wachten stond! We wilden die avond nog zover mogelijk door rijden omdat we dan 1 dag voor op schema zouden liggen. Na enige tijd onderweg kreeg jammer genoeg de auto kuren. We waren in berggebied en bergop verloren we kracht. We stopten direct waar we konden en de stoom kwam uit de motor kap die gloeiend heet was! Onder de motorkap zat overal koelvloeistof en inmiddels was het motorblok signaal gaan branden en was de H van hot op het dashboard ook bereikt. Direct geprobeerd om road assistance te bellen maar ook dat nog we hadden geen bereik! Toen maar besloten om even de motor te laten afkoelen en de koelvloeistof aan te vullen met water omdat daar niet veel meer in zat. De weg leek ook afdalend te worden dus we besloten maar om de gok te nemen en te hopen dat we bij het het volgende dorpje aan zouden komen. Dit ging zo moeizaam en er kwam nog meer stoom uit de motorkap, vaak stotterde vde auto, en af en toe moesten we stilstaan om de motor af te laten koelen (ook al was ie dus al overhit!!) Gelukkig hebben we het gered tot een 'dorpje'  genaamd Inanghanui. We waren echt in de middle of nowhere en zijn terecht gekomen bij een huisje waar je normaal niet bij aan zou durven bellen!! We werden echter echt super gastvriendelijk ontvangen dooreen Maori vrouw en hebben van daaruit kunnen bellen naar road assistance. Ze konden die avond niks meer voor ons betekenenmaar de volgende ochtend om 7u kon ik terug bellen. De dag erna hebben we dat meteen als eerst gedaan en was er uiteindelijk een auto monteur die 1.5 uur later onze camper heeft opgesleept. Het echte kut gevoel was bij mij al wel weg omdat ik dacht dat het toch wel snel goed zou komen en de kennismaking met de Maori vrouw heel bijzonder was! Zulke mensen kom je dus echt niet tegen in het winkelcentrum van Auckland! We hebben echt over van alles gesproken.. Over de Maori cultuur en zijn geschiedenis, de verschillen van het zorgstelsel en de politiek tussen onze landen, tot de aandacht voor het milieu enz enz. Klinkt voor velen waarschijnlijk heel saai maar was het wasecht heel bijzonder en zeerleerzaam. Zij werkte ook als een 'tussenpersoon' tussen medici en de inheemse Maori mensen omdat enkele Maori mensen zich niet zomaar laten behandelen vanuit hun geloof. Apart toch om zulke verhalen aan te horen! Het huis was ook heel gelovig ingericht. Maar eerlijk is eerlijk hoe bijzonder ik dit ook vond 2 uur later kon deze ervaring me gestolen worden! :p Eenmaal aangekomen bij de garage in Westport heb ik zoveel rot telefoontjes moeten plegen. Uiteindelijk bleek dat de enigste optie was om een gewone auto op te halen in Nelson (dit was 4uur met de bus terug naar de Oosten van het Zuidereiland waar we ook nog eens vandaan kwamen) Er was ook alleen een auto beschikbaar en later dan konden we misschien weer een camper kunnen krijgen. We hebben dus een busticket geboekt (vertrek die dag om half 4 smiddags) en zijn naar Nelson gegaan waar bij een autoverhuurbedrijf een auto op de oprit zou staan met de sleutels in de uitlaat. Achja het is allemaal wat, maar ook dit is onderdeel van reizen het kan niet altijd hosanna zijn, het is  zoals de buschauffeur zei, "ach het is maar een stuk f**** metaal en jullie zijn zo weer on the road!"..en zo is het ook! De nieuwe huurauto bleek een soort van knight rider wagen te zijn (heel laag model en de stoelen konden helemaal plat dus we slapen in de auto). Er brande wel vanaf het begin een vreemd rood lampje in de auto maar er was nergens een handleiding en we dachten het zal wel in orde zou zijn. Ik was trouwens helemaal stuk van al het gedoe, maar Poppel Stegeman heeft onder het motto 'red mijn vakantie' na deze al slopende dag de 4 uur direct teruggereden! We hebben hierdoor gelukkig geen 1 dag verloren! Omdat het al donker was en we geen idee hadden waar we precies waren hebben we de auto ergens op een grasveld geparkeerd. De ochtend daarna... Geloof het of niet.. De huurauto startte niet!! Niet te geloven! Dit kun je toch niet verzinnen. En wederom hadden we geen bereik net als de eerste keer. Na meerdere pogingen deed de auto het ineens maar wat een klote gevoel weer en we dachten nog wel het alle ellende gehad te hebben gehad en weer te kunnen gaan genieten. We zijn echter die dag doorgereden naar Frans Josef glacier en Fox glacier en dachten maar telkens aan dat rode lampje wat maar bleef branden. Nog getwijfeld om navraag te doen bij een garage maar het was zaterdag en de auto deed het. Bij de gletsjers gearriveerd hebben we een wandeling om Lake Matheson gemaakt waar op een heldere dag spiegelingen in het water kunnen zijn van de bergen met witte bergtoppen maar dit was helaas niet het geval. Erna hebben we heerlijk gerelaxt in hot pools en hebben we savonds een terrasje gepikt (Maikel wijman we hebben het terrasje niet letterlijk gepikt). De ochtend daarna we willen de auto starten en wederom opstartproblemen! We wilden naar een garage gaan maar die was dicht en road assistance hebben we niet gebeld omdat er op schema zitten en bijna bij queenstown zijn waar onze camper verhuur is en we daar hoopten op een nieuwe camper. Misschien stom gedacht, maar met in het achterhoofd de kans dat we misschien enkele dagen op een gletsjer aan het wachten zijn bij een garage en ons schema daardoor niet meer haalbaar is, hebben we de de beslissing genomen om die avond door te rijden naar Queenstown. We zijn trouwens achter de betekenis van het rode lampje gekomen en op internet stond dat je dan direct naar de garage moet. Misschien een grote gok van ons dus;) Maar ach die dag hebben we eigenlijk niet meer aan de auto gedacht want wat was het een topdag! Eerst zijn we naar Gillespies beach gezien. Hier hebben we aan het "strand"(waren meer stenen) gelegen. (Wel maar kort want er waren veel zandvliegen (vliegen die bijten, ze zitten echt overal op het Zuidereiland! Ik word er gek van!) Na de zee hebben we een gletsjer hike gemaakt. Wat een contrast zeg.. Zo ben je bij de zee, verandert het landschap in regenwoud en dan sta je aan de rand van een gletser van 12km. En dit op maar 30 min rijden van elkaar. Wat is NZ toch een geweldig land zeg. De hike zelf was ook heel gaaf. Met speciale schoenen en pinnen moesten we over de gletser en we hebben echt volop genoten. Na de hike zijn we in Haast beland en niet in Queenstown zoals gehoopt, maar de weg bij Haast was savonds afgesloten. De dag erna, de hele camping was weer wakker, want onze auto deed het weer pas na 10x en we zijn dan ook direct naar onze camper verhuurder in Queenstown gereden. Gelukkig toonde het vrouwtje daar ontzettend veel begrip en ze gaat zich ook volop inzetten voor een flinke tegemoetkoming. Het vervelende alleen is dat er geen campers in Queenstown waren omdat die 'idiot' (zo noemde ze de man van road assistance) niets heeft doorgegeven! Ze heeft dus niets kunnen regelen. We zijn nog naar een monteur geweest en die vertelde dat het lampje niets zorgelijk is (is iets met de uitlaat) en dat we wat moeten spelen met het gas bij het starten. Eenmaal gestart zal de auto het gewoon doen. Hier moeten we het dus meedoen...!  Maar ach we zijn nu in Queenstown, en dit is een stad waar je het niet saai kunt hebben!! Het wordt ook the adventure capital of the world genoemd omdat je hier dus echt vanalles kunt doen!! Wel 5 bungy's, raften, skydiven noem maar op.. je kunt het zo gek niet bedenken het is er. Ook een echte backpacker stad dus met nieuwjaar zitten we goed en de stad is omringd door bergen en een groot meer, helemaal fantastisch! Die dag nog hebben we jetboating gedaan! Met een speedboot gemiddeld zo'n 100km/h door een supersmalle canyon knallen. Heel gaaf soms lijkt het alsof je tegen de canyon opknalt en af en toe maakt de vaarder een 360 (hele draai). Zo'n bootje kost trouwens 350.000 dollar misschien kan bokkie er 1 voor onze vriendengroep aanschaffen;) Na de jetboating hebben we de omgeving verkend met de auto met veel mooie uitzichten in het berggebied en hebben we even gekeken bij de Kawarau bungy de eerste commerciële bungy in de wereld (bungy is hier uitgevonden!) deze bungy is 43m, iets te laag naar mijn mening ;) want ik ga de Nevis bungy (134m) nog doen! savonds hebben we een biertje gepakt maar niet al te laat gemaakt omdat we de volgende dag een pittige hike wilden maken. De dag erop begon toch weer onaangenaam met jawel onze auto die maar niet startte! We hebben road assistance gebeld..we dachten het is goed die ene monteur kan wel zeggen dat het goed zit... Maar toch!  Binnen het half uur was er een monteur ter plaatse en die heeft iets uitvoeriger naar onze auto gekeken dan de vorige monteur. Hij merkte op dat we een wel echt oude wagen hebben mee gekregen, te belachelijk voor woorden volgens hem! De 'APK' is op een paar km na zelfs ook al verlopen!! Hij kon het probleem wel oplossen maar dit zou zeer ingrijpend zijn en of alle onderdelen op voorraad waren was ook maar de vraag. Omdat er dus geen andere auto geregeld kan worden( is toch eigenlijk van de zotte) en ons schema bij reparatie in de prullenbak kan moeten we het er maar opgooien volgens hem. Christchurch onze eindbestemming moeten we kunnen halen en bij iedere keer starten als de motor koud is zullen we problemen ondervinden! Achja dan is het maar zo..we laten onze vakantie hierdoor niet verpesten. Voor mij .. als dit het ergste is van me wereldreis.. dan valt het nog wel mee! Maar ik zal maar even afkloppen voordat ik word beroofd in Zuid-Amerika;) En ach.. Eigenlijk lijkt de auto ook wel een beetje op mij want ook ik heb sochtends opstartproblemen ;) maar we gaan gewoon door en volop genieten en die dag konden we gelukkig nog onze hike doen die we in gedachten hadden. En wat was dit geweldig!!! We hebben de Ben Lomond Track gedaan, een hele zware hike met geen enkel vlak gedeelte en op het einde ook nog eens 1741 meter naar de top. En het laatste gedeelte was zo gruwelijk stijl maar het was het helemaal waard. Overal om je heen de meest geweldige uitzichten van veel bergen zoals de Remarkables, verschillende valleien en uitzicht over een super groot meer en Queenstown. Oh wat was dit prachtig en wat is hiken toch super. Je gaat iedere keer kapot maar de uitzichten die je er voor terug krijgt..super!! Als we bergop gaan dan is het trouwens zo fijn, want Poppel die zegt geen woord! Heerlijk rustig ;) Bergaf daarentegen is het omgedraaid want ik vind dalen weer niet fijn. Na de fantastische hike hebben we oud en nieuw gevierd! Toch wel apart echt heel anders dan bij ons. Overal is een soort van kroegentocht gaande. Verschillende groepen zijn afwisselend bezig met een tocht dus iedere keer stonden wij in een kroeg en ineens was die leeg. Een minuutje later kwam dan de volgende groep alweer binnen! Iets voor 12 is iedereen buiten waar vuurwerk word afgestoken bij het meer. Niemand mag zelf vuurwerk afsteken, de vergunning is verleend aan de stad. Opzich best prima want het vuurwerk was schitterend. Na het vuurwerk gingen we weer de kroeg in maar iedereen bleef maar buiten! Hier hadden we dus geen zin meer in en we waren ook helemaal stuk(vroeg al aan de drank+ Ben Lomond = geen goede combinatie!) En dus waren we al rond 1 uur thuis!! Nog nooit zo vroeg thuis geweest en zeker niet vergeleken met vorig jaar in Praag ;) Heb Praag ook stiekem wel gemist dus volgend jaar maar weer boeken mannen;) Maargoed misschien maar beter ook want de volgende dag had ik alleen een duffe kop en geen mega kater en dat kwam niet verkeerd uit aangezien mijn bungy op de planning stond!!! Geen duik in de Noordzee maar een nieuwjaarsduik in extreme!!! Dit was echt geweldig!! 134 meter de hoogste van NZ en het is echt beangstigend. Je springt vanuit een bak hangend boven een vallei waar een klein riviertje doorheen stroomt. In het bakje heb je ook doorzichtig glas dus als je naar beneden kijkt dan kijk je echt in het diepe!! Ik was voor het skydive niet nerveus maar dat was nu wel anders! Wat een adrenaline! Aan mijn maten die ook de bungy in sunny beach hebben gedaan.. Ik kan jullie wel vertellen dat de bungy in sunny beach dus echt zo gevaarlijk was als je nagaat wat voor veiligheidsmaatregelen er deze keer werden genomen en dat we destijds in beschonken toestand sprongen.. Laat staan dat kleine matje;) We zijn na de bungy doorgereden naar het zuidwesten naar Te Anau en hier hebben we zo naar uitgekeken. Deze omgeving wordt Fiordland genoemd wat bekend staat om zijn geweldige fjorden, bergen, 2e grootste meer van NZ en en waar we zoveel over gehoord hebben! Milford sound een groot fjorden gebied met heel veel fjorden zoals Mitre Peak (de hoogste fjord van 1692m) en de route van Te Anau naar Milford Sound staat dan ook zowat bij iedere reiziger bovenaan het lijstje. Maar helaas de weergoden zijn ons niet gunstig gestemd! In fiordenland regent het zo'n 200 dagen p/jaar en laten we nu net een dag hebben waarop het 20 tot 30 mm per uur regent!! Van de route naar milford sound hebben we de verre uitzichten niet kunnen waarnemen door de mist en Mitre Peak hebben we niet eens gezien. Echt ontzettend balen dit, we vinden we nog erger dan de auto.. Maar hier kunnen we niets aan doen. Ondanks de zware regenval was de route naar en de cruise over milford sound heel erg mooi. Overal echt overal om je heen waren watervallen!! Maar dit landschap hadden we totaal niet verwacht en daarom is het zo teleurstellend. We hebben ook niet kunnen hiken waar dit gebied bekend om is.. Een weg is zelfs dicht vanwege gevaar. De plannen zijn dus gewijzigd en we hebben in de middag nog een tocht gedaan in grotten met gloeiwormen. Morgen vervolgen we onze reis omdat de weervoorspelling nog erger word. Jammer maar ook dit is reizen. We hebben nu meer tijd voor de southern route de 'mooiste route' door het zuiden van NZ. En ondanks dat deze dag dus letterlijk in het water is gevallen en we problemen met de auto hebben gehad is het zo'n ontzettend fantastische ook al zou je dat niet aan mijn verhaal kunnen aflezen! Ik heb zelf al meerdere road trips gemaakt en zet NZ met stip boven aan.. en dat zegt genoeg terwijl het nog beter had kunnen zijn!! Het is werkelijk waar zo'n geweldig land met hele vriendelijke mensen en waar het landschap soms serieus binnen het half uur al 5x is veranderd. Je kijkt je ogen uit! We hebben ook heel veel zin in onze laatste ruime week hier en als ik in Christchurch ben zal ik weer wat foto's erop zetten want die zeggen toch veel meer dan woorden, maar daar heb ik nu geen tijd voor.

De groetjes daar en als jullie wat nieuwtjes of roddels hebben laat het weten!

Groeten!
Martijn