Malawi het warme hart van Afrika!

Hallo allemaal,

Na een leuke kerst met mijn vrienden in Zuid-Afrika was ik naar Malawi (Lilongwe) gevlogen waar ik weer in het leven ben gestapt van een echte backpacker. Geen vrienden waar ik te allen tijde op terug kon vallen, geen comfortabele 4x4 waarmee ik het land doorreisde en self-catering mogelijkheden. Nee, in de afgelopen periode maakte ik weer vrienden op elke stop, heb ik het land doorkruist met volgepropte mini-busjes (als je denkt dat ze vol zijn kunnen er nog enkele mensen bij 😉), zat ik daarbij met omhoog opgetrokken knieën en met mijn hoofd tegen het plafond in de foetus houding, keek ik al snel niet meer raar ervan op als iemand instapte met levende kippen of een rieten mand vol met stinkende vis, moest ik dikwijls verder reizen achterop een motorbike (een enkele keer was het lekker knus met niet alleen de bestuurder, mijn grote backpack maar ook een derde persoon), sprong ik met te veel aan Malawiërs in de laadwagen van een afgereden Nissan en legden wij misschien wel de meest leipe bergweg af die ik heb meegemaakt (ik hield er door alle te nemen hobbels, stenen en rotsen verschillende blauwe plekken aan over 😜) of at ik lokale gerechten waarbij ik de eerste keer ietwat verbaasd opkeek omdat ik geen bestek maar een kommetje water kreeg! 😉 Het was met momenten dus echt Afrikaans! Het avontuur waar ik voor leef! 😄

Echter (met name in het begin) voelde ik mij soms machteloos en was ik onder de indruk van alles wat ik zag. Ik wist dat Malawi het armste en minst ontwikkelde land van Afrika is maar nu ervaarde ik alles anders. Waar ik in andere Afrikaanse landen arm en rijk naast elkaar zag leven daar zag ik nu alleen maar armen. Het straatbeeld was er louter één van golfplaten daken of rieten dakjes! Gelukkig kon ik al redelijk snel door deze armoede heenkijken met dank aan de buitengewoon lieve en gastvrije Malawiërs. Malawi wordt om deze reden ook wel 'het warme hart van Afrika' genoemd en daar ben ik het roerend mee eens. Overal waar ik door de straten liep daar maakten de mensen een praatje met me. Ze vroegen waar ik vandaan kwam, of ik hulp nodig had en wensten me een voorspoedige reis. Ik voelde mijzelf dan ook slecht als ik me op een andere dag moest excuseren omdat ik ze soms niet meer herinnerde. Ik kon alle fijne kennismakingen gewoonweg niet bijhouden! Maarja, wat wil je als je als een rockster om de enkele minuten een high five moet uitdelen! 😜 Rond de jaarwisseling, toen de locals uit verdere windhoeken op het strand waren afgekomen was het al helemaal bont. Ik geraakte maar niet uit de zwarte menigte omdat alle aanwezige Malawiërs met deze blanke God op de foto wilden! 😉 En dan de kindjes die schoolvakantie hadden, die waren al helemaal gek op mij. 'Martin!' 'Martin!' 'There is Martin our friend!', galmde het over het strand! En vervolgens werd ik aan beide handen meegesleurd en eindigden we in een kringetje waarin we één voor één in gingen dansen. Echt wel, ik ben een echte kindervriend! Althans, zolang ze niet van mijzelf zijn vind ik het allemaal prima! 😜 Jaa, zelfs als doorgewinterde reiziger blijf ik voortdurend leren. Het is buitengewoon bijzonder een cultuur te ervaren waarbij de mensen het beste met je voort hebben ook al hebben ze zelf niks!! Met alle armoede vind ik het bovendien onvoorstelbaar hoe positief mensen in het leven kunnen staan!!! Wat zou ik daarom graag alle gedenkwaardige ervaringen met de lokale bevolking en mijn plezierige gevoelens aan jullie willen overbrengen! 😌

Maargoed, waar het in Malawi eigenlijk allemaal om draait dat is het meer en daarvoor had ik uitgebreid de tijd voor genomen. Na al het gereis met de 4x4 wilde ik heerlijk uitrusten aan het strand en de zon zien ondergaan met een biertje in mijn hand! 😉Zonder twijfel, Cape Macclear, mijn eerste bestemming gelegen aan het schitterende meer was daarvoor de perfecte bestemming. Het was er ohhh zoooo heerlijk! 😄 Al op mijn eerste dag werd ik door een local uitgenodigd voor een relaxt boottripje met zijn familie, en amper hiervan bekomen werd ik door een groep Zuid-Afrikanen uitgenodigd voor een braai (= een BBQ). Een goeie week heb ik daarna in Cape Macclear doorgebracht, en heb ik met enkele Nederlanders en Zweden op knallende wijze het nieuwe jaar ingeluid! 😉 En het belangrijkste van alles is dat met dank aan de president mijn biertjes altijd koud waren (iets wat niet vanzelfsprekend is)!!! De president verbleef namelijk ergens in de omgeving en daarom was als uitzondering op de regel de electriciteit altijd aan! 😉

Een al evenzo mooie en ontspannende week (of was het langer? Sorry ik heb weinig besef van datums, dagen en tijd 😉) heb ik genoten in Nkhata Bay. Het receptuur op mijn tweede stop aan het meer verschilde niet veel als die van in Cape Macclear want het levenstempo was er ook tergend langzaam! 😉 Tussen 8-9 rustig aan mijn tentje / mijn chalet uitrollen (na een hevige hoosbui kreeg ik een gratis upgrade naar een chalet), op het gemak een ontbijtje met de prachtige groene omgeving en het kristalheldere meer als uitzicht, de aapjes om me heen zien smullen van een mango, een boottripje, de zee-arenden voeren, snorkelen met duizenden gekleurde visjes, een gewaagde cliffjump maken, hier en daar wat paddlen, kanoën of even helemaal niets doen met een Spaans boekje erbij!! Pfoeeee! Genieten, genieten, genieten! 😄

Vervolgens heb ik het hoger opgezocht in Livingstonia waar je wordt getrakteerd op schitterende uitzichten over het meer. Na al het gechill van de voorbije weken was deze omgeving voor mij de perfecte afwisseling. Omdat het regenseizoen is aangebroken "zou" het er wel te gevaarlijk, slipperig en modderig zijn om op eigen gelegenheid een trekking te maken. Ik zeg bewust "zou"! 😉 Ik heb alle lokale gidsen genegeerd en mijn eigen weg gebaand langs de flora en fauna van de hoogste waterval van Malawi: de Manchewe falls. En natuurlijk was ik af en toe de weg kwijt, gleed ik bij tijd en wijle uit en zat ik onder de modder! 😜 Maar als het niet verplicht is dan zul je mij niet snel achter een gids aan zien lopen! Het maakt het avontuur er nog mooier op en ik voel me dan echt een ontdekkingsreiziger! Het leven op zijn best!! 😄

Maar waar het leven vaak op zijn best is, daar kan het soms ook minder mooi zijn! 😉 Voor de eerste keer op mijn reis heb ik me een beetje ziekjes gevoeld (gelukkig geen malaria terwijl de eerste symptomen daar wel op leken), was mijn tentje bijna weggespoeld (door het regenseizoen gaat het er soms HEFTIG aan toe) en had ik een kleine doodsangst uitgestaan (mijn zwemdiploma's kwamen goed van pas 😉). Tijdens een kano tripje met een Fransman kantelde namelijk de kano, en de lol die we in het begin hadden om al het water uit de kano te krijgen en hem terug te kantelen maakte al snel plaats voor een serieuze bezorgdheid. Door de hoge golven (het meer was omgeturnd tot een wilde oceaan) kregen we het maar niet voor mekaar om het water uit de kano te krijgen, en door de sterke stroming waren we in al onze pogingen ver van de kustlijn afgedwaald. We zagen het somber in en besloten dat de Fransman al zwemmend zou proberen om hulp te halen en dat ik bij de kano zou blijven. Dit was voor mij een helse opgave!!! Niet alleen was ik al onze spullen kwijtgeraakt, maar door de hoge golven moest ik proberen om aan de half boven water drijvende kano te hangen. Na pakweg een half uur maakte ik me ook ernstig zorgen om mijn maat omdat ik hem om hulp hoorde schreeuwen maar nergens kon zien opduiken! Ik heb vervolgens met al mijn kracht (Pieter van den Hoogenband is er niets bij 😉) geprobeerd om de kano naar de kustlijn te duwen. Na zeker 2 uur afzien slaagde ik hierin, en kwam ik aan op een voor mij totaal onbekend stuk vasteland. Door enkele vissers die mijn schreeuw om hulp hoorden (als Baywatch acteurs sprongen zij in het water 😜) werd ik uiteindelijk aan de kant geholpen. Eenmaal op het droge had ik al het water uit de kano geledigd en was ik onmiddellijk met alle adrenaline nog in mijn lijf weer terug het meer op gegaan in een poging om mijn maat te zoeken. Ik was volledig uitgeput maar ik had geen keuze! Ik was natuurlijk enorm ongerust om mijn Franse maat!! Maar al vrij vlug, en uit het niets, zag ik hem met zijn duim omhoog in een klein vissersbootje zitten!!! Gelukkig is alles dus goed afgelopen maar het had slechter kunnen uitpakken. Ik zie het maar zo, ik heb weer iets geleerd van dit avontuur, en dat is dat je niet moet gaan kanoën met een Fransman! 😉

Inmiddels heb ik (met kans op wormen in mijn lijf van het meer waarvoor ik over 6 weken medicijnen in moet nemen 😜) na 2 lange en vermoeiende reisdagen het warme hart van Afrika ingeruild voor Dar es Salaam, de grootste stad van Tanzania. Na dagen als deze merk ik pas echt hoe zelfverzekerd ik tegenwoordig ben. De chaos (met chaos bedoel ik echt CHAOS 😉) die je aantreft om 5 uur 's ochtends op een busstation met alle toeterende bussen die een formule 1 - pitstop maken en weer weg zijn, de honderden Tanzanianen waar je een weg door moet wurmen en de verkopers die soms lastig kunnen zijn. Het laat mij allemaal koud!! Waar mogelijk een ander graag iets op zijn reismaatje zou willen afschuiven, zich laat intimideren als iemand hem benaderd of als enige blanke in een miljoenenstad zich ongemakkelijk kan voelen. Daar vind ik als solo reiziger altijd wel een pasklare oplossing, geef ik lastpakken vooraf al de blik zodat ze mij vaak met rust laten en moet ik om iedere situatie lachen waarin ik DE topattractie/bezienswaardigheid ben!! 😄 Ik heb al zooooveeel voor mijn kiezen gehad!!! Bovendien ben ik een optimist! 😌 Wees daarom niet ongerust, kleine dingetjes als een halfzinkende kano die horen er allemaal bij! 😉 Alles gaat voortvarend en ik beloof dat ik dit keer extra goed op mijzelf zal letten! 😉 Dat is denk ik ook wel nodig want ik ben van plan om de Kilimanjaro (de hoogste bergtop van Afrika) te beklimmen! 

Ik hoop dat jullie weer met plezier mijn reisverhaal hebben gelezen! 

Tot de volgende keer maar weer!!

X Martijn 😘😘