Buenos Aires.. Reizen is mijn leven!

Hallo allemaal,

Alweer even geleden dat ik iets heb laten weten, maar dat komt omdat ik voor de verandering minder spectaculaire dingen heb meegemaakt. Ik sta namelijk elke dag op hetzelfde tijdstip op, ik schijt iedere keer op dezelfde wc en ik loop dezelfde route door de stad naar mijn school. En dat elke dag maar weer! Juist ja... Ik werk net zoals jullie iedere dag dezelfde dingen af. Ik ben weer verzeild geraakt in de dagelijkse sleur. Ik verblijf al even in Buenos Aires waar ik trouw mijn Spaanse lesjes volg. Een 'break out of the travel routine'. Ik dacht dat het wel fijn zou zijn, even niet die backpack te hoeven inpakken en volledig tot rust te komen. Maar het tegendeel is waar. Ik miste al heel snel het 'pure' rondtrekken! Het was ook behoorlijk wennen om na een tijd van alle denkbare vrijheden weer enig regelmaat te hanteren. Ik ben door deze ervaring ietwat angstig geworden voor de toekomst. Hoe kan ik ooit weer gewennen in het Valkenswaardse? Hoe kan ik ooit weer een 'normaal' leven leiden? Ik ben ook zo'n ontzettende globetrotter geworden en ik heb persoonlijk een enorme groei doorgemaakt. In het gezelschap van medereizigers wordt dit voortaan onderstreept. Als beginnende reiziger was ik nog echt een 'broekie', met alle bagage van nu zelfs enigszins onvolwassen. Ik uitte veel bewondering en respect voor de mensen die al lang aan het reizen waren. Ik hing snel aan iemands lippen en raakte geïnspireerd. Maar als tegenwoordig iemand heel tof verteld dat hij 2 maanden onderweg is, en mij wordt gevraagd naar hoelang ik onderweg ben, dan klap ik eroverheen met mijn inmiddels 8 maanden reizen! Ik ben voortaan die opperreiziger. Die inspirator! De afgelopen maand heb ik in ieder geval 1 ding geleerd (ofja ook een beetje Spaans :p), en dat is dat ik op dit moment in mijn leven niets anders wil doen dan backpacken. Ik heb de 'travelbug' en het lijkt wel alsof er no way back is. Ik heb een bepaald verlangen ontwikkeld om de hele wereld te zien. Reizen is mijn leven! Ik ben ook blij dat deze maand van sereniteit nu voorbij is. Dat ik weer met mijn backpack op pad ga, en waarschijnlijk weer veel gekke en memorabele avonturen ga beleven! Weer veel veranderende omgevingen, leren van de verschillende culturen en nieuwe vrienden maken op elke stop! Dat is wat ik het liefste wil! Ik zie mijzelf dus (tot ongenoegen van ons oma) nog wel even reizen. Ik zal niet zoals gepland in november terugkeren, ook zeker dit jaar nog niet thuis komen, en wie weet zal ik voor een nog langere periode wegblijven.... 

Dat gezegd hebbende heb ik natuurlijk niet een geheel alledaags bestaan geleefd! :)
Voordat ik naar Buenos Aires ben gegaan heb ik de geweldige Iguazu watervallen gezien. De Iguazu watervallen is een verzameling van 275 (!) watervallen langs elkaar op de landengrens van Brazilië en Argentinië, met een lengte van 2,5 km (!) en waarbij de hoogste waterval meer dan 80 meter hoog is! De eerste dag heb ik de Braziliaanse zijde gezien (de panorama views) en de andere dag heb ik met een Amerikaans meisje de Argentijnse zijde (alle close ups van de watervallen) gezien. Soo wat was dit spectaculair! Het was 1 van de gaafste dingen van mijn reis! Meest indrukwekkende gedeelte van de watervallen was 'Garganta del Diablo', ofwel het 'keelgat van de duivel'. Via een loopbrug kwam je vlakbij het einde van de waterval, en werd je omgeven door een 80 meter hoge en hoefijzervormige waterval!! Het water stortte er op oorverdovende wijze naar beneden en je werd op de loopbrug zeik- en zeiknat. Damnn wat was dit indrukwekkend!! De natuur op zijn puurst. Het bewonderen van deze watervallen stond hoog op mijn bucket list. Hoe wonderbaarlijk het is? Je moet het echt zelf ervaren. Iedere andere waterval die ik zal gaan zien tijdens mijn reis, wordt in ieder geval een enorme teleurstelling! ;) 

Tussen het bewonderen van beide zijden door heb ik ook nog de Itaipu dam gezien. Het is de tweede grootste stuwdam van de wereld, en bevindt zich op neutraal terrein tussen Paraguay en Brazilië. Ook dit was heel cool. Vervolgens ben ik kort naar Ciudad del Este in Paraguay geweest. Vooraf was ik een beetje bevreesd voor de grensovergang. Naar het schijnt is de aanwezige brug 1 van de ergste criminele hotspots in Zuid-Amerika. Ik had de meest gekke indianenverhalen gehoord over deze plek. Het mooiste verhaal was het volgende. Klaarblijkelijk was eens van iemand een tv gestolen, en dat onder toeziend oog van de politie en op klaarlichte dag. Toen de dief zich met de tv uit de voeten maakte, en in de gaten kreeg dat hij niet kon ontkomen, gooide hij maar vlug de tv van de brug in het water. En vanwege het ontbreken aan bewijslast heeft de politie toen de dief maar vrijgelaten! ;) Tjah het kan hier gelijk in Zuid-Amerika. Gelukkig voor mij verliep de grensovergang heel voorspoedig! Ik heb zelfs nog nooit zo'n gemakkelijke, snelle en veilige grensovergang meegemaakt. De douane beambte keek niet eens naar mijn persoonlijke gegevens, maar plaatste zonder te kijken een dikke vette stempel in mijn al overvol aan het rakende paspoort :) In Ciuadad del Este heb ik overigens vrij weinig gedaan. Ik heb eigenlijk alleen maar mijn stempeltje opgehaald ;) Van hieruit ben ik diezelfde dag nog verder gereisd richting Buenos Aires.

Buenos Aires, de stad waar ik dus al even verblijf. Het is er schitterend, een geweldige wereldstad en architectonisch misschien wel de mooiste stad die ik tot dusver heb gezien! Alles doet ook een beetje Europees aan. Ik heb uitgebreid de tijd gehad om elke wijk van de stad te zien. Of al wandelend of op een huurfiets.. Super! Elke wijk is ook verschillend en heeft zijn eigen identiteit. Een in het oogspringende wijk met zijn eigen identiteit is bijv. Boca. Hier bevindt zich oa het stadion van Boca Juniors. Het is wel een hele povere wijk en men heeft er zelfs geprobeerd om mijn camera te stelen! Ik maakte namelijk een foto van het stadion en toen probeerde iemand ineens mijn camera uit mijn hand te trekken. Gelukkig had ik de camera via een polsbandje stevig in de hand. Vervolgens lachte de man naar mij en sprintte er vandoor ;) Met uitzondering van deze ervaring heb ik overigens geen enkele vorm van criminaliteit ervaren. Ik ben louter positief over de stad. Omdat ik er al zolang verblijf, ken ik veel goede plekken in de stad waar alleen de locals weet van hebben. Vergeleken met Buenos Aires is Valkenswaard in ieder geval maar een saai gehucht. Ik heb mij ook menige keren gestort in het uitgaansleven en elke avond was er wel een feestje. Voor ieder is er wat wils. Van rock tot tango, van klassieke tot club muziek. Je hebt hier de meest grote en vette discotheken! De discotheken gaan overigens pas om 2 uur open, dus jullie kunnen aardig inschatten hoelaat uh vroeg het is bij terugkomst. Aan de tango heb ik me trouwens maar niet gewaagd. Ik ben meer van de Braziliaanse samba en ik werd al duizelig als ik naar de tango pasjes keek! Verder heb ik in Buenos Aires weer zoveel nieuwe mensen ontmoet van over de hele wereld, waarmee ik tal van activiteiten heb ondernomen! Even zo leuk is dat ik ook weer oude bekenden heb gezien. Zo heb ik Danique en een vriendin van haar weer gezien, en heb ik weer opgetrokken met 2 Hollanders, die ik eerder in Salvador en Sao Paolo al had leren kennen. Met hun ben ik nog samen met een Amerikaan naar een paardenrace gegaan. Niet spreekwoordelijk, maar helaas voor mij had ik op het verkeerde paard gewed!

In Buenos Aires ben ik overigens voor het eerst gedurende mijn reis ongelooflijk ziek geweest. Ik was zwaar verkouden en ik denk dat ik koorts had. De omschakeling naar circa 5 graden was voor mij te groot na een half jaar temperaturen te hebben gehad van gemiddeld 25 graden. De eerste dagen was ik er ook totaal niet op gekleed. Tel daarbij op dat ik beduidend ongezonder eet vergeleken met in Azië. In Azië at ik namelijk zoveel groenten, maar hier komt men niet verder dan vlees. Als ik geluk heb dan zit er een gegrilde paprika op mijn hamburger ;) Ze hebben hier wel de lekkerste steaks ever. Zo mals... puur genieten! 

Maargoed, waar mijn tijd hier in principe om draaide was mijn Spaanse studie. Ik heb flink gestudeerd en zo'n 3 weken Spaanse lessen gevolgd. Voornamelijk de eerste week was vrij intensief. Ik was de enige student en ik had dus als het ware elke dag 4 uur privé les. Het ging hierdoor wel heel snel, misschien wel te snel. Ik werd overladen door nieuwe kennis! Ook dacht ik toen nog het uitgaan te kunnen combineren met het volgen van mijn lessen. Maar ik had al snel in de gaten dat een Argentijnse kater niet bijdroeg aan mijn leervermogen. Het was in ieder geval af en toe behoorlijk aanpoten, en ik moest ook goed mijn aandacht erbij houden. Maar dat had een andere oorzaak, want ik had een hele mooie lerares waardoor ik werd afgeleid. 4 uur op een dag opperste concentratie is al een helse opgave, en dat gaat me zeker niet goed af als er zo'n mooie dame voor het schoolbord staat. Soms probeerde ik dan maar met een grapje de aandacht even te weerleggen van de lesstof. Maar dat werd door mijn juf niet geapprecieerd: 'Martin NO joke... outside SI... inside NO!' Ze tolereerde enkel volledige toewijding ;) Ik kreeg ook dikwijls huiswerk. Ik begrijp het nog steeds niet. Hoe kunnen ze mij 'huiswerk' opleggen als ik niet eens thuis ben? ;) Maar de intensieve benadering heeft wel zijn vruchten afgeworpen! Ik kan me 'op straat' al aardig verstaanbaar maken. Het enige probleem is dat als ik enkele zinnen in het Spaans uitspreek, men direct van opvatting is dat ik volledig de Spaanse taal machtig ben. Dan komt er een waterval aan woorden over mij heen, en gaat het mij allemaal wat te vlug! Maar ik kan in ieder geval al veel gesprekken volgen en de basics: zoals om de weg vragen, een kort gesprekje aanknopen, transport en accommodatie boeken en dat soort dingen. Het maakt mijn reizen zeer zeker een stuk gemakkelijker, en daar was het om te doen. 

Buiten mijn tijd in Buenos Aires om ben ik ook voor enkele dagen op en neer geweest naar Uruguay. Ik heb een bezoekje gebracht aan Colonia en de hoofdstad Montevideo. Colonia is een ontzettend leuk havenstadje met veel mooie oude gebouwen en veel leuke terrasjes. Montevideo was ook leuk om eens geweest te zijn. Het is een mengelmoes van oude en nieuwe gebouwen, maar dat maakt het juist ontzettend aantrekkelijk. De hoofdreden voor mij om naar Uruguay te gaan was echter het verkrijgen van dollars. De Argentijnse peso staat namelijk al enige tijd enorm onder druk, en Argentijnen kunnen hierdoor geen euro's en dollars meer krijgen bij de banken. Als gevolg daarvan is er een soort van illegale ruilhandel ontstaan, wat ook ook wel de 'blue market' wordt genoemd. Op deze blue market kun je dollars en euro's inwisselen voor peso's tegen een zeer aantrekkelijke koers. Ter verduidelijking. Als ik hier in Argentinië uit de geldautomaat geld haal, dan is 1 euro gelijk aan 10 peso. Als ik illegaal geld wissel op straat dan krijg ik daarentegen 16 peso! 60% koersverschil! Dat scheelt dus nogal wat. Helaas voor mij leek mijn trip naar Uruguay niets op te leveren. Sterker nog het leek op een catastrofe uit te lopen, omdat ik geen enkele valuta kon pinnen. Ik had maar een beperkt bedrag aan Uruguayaanse peso, en ook mijn 'noodgeld' aan dollars was beperkt. Ik heb iedere geldautomaat die ik tegenkwam in Colonia geprobeerd, maar zonder resultaat. De dag daaropvolgend in Montevideo werden mijn passen wederom niet geaccepteerd. Ik had mij voorgenomen om de dag erna bij de bank navraag te doen (het was een zondag dus de banken waren niet open) en ik deed extra zuinig met mijn centen. De volgende dag heb ik de hele middag doorgebracht in een bank. De ene na de andere pief kwam er bij, maar niemand begreep waarom ik niet aan mijn geld kon. Ook de ING had ik ingelicht, en die gaven zelfs aan dat mijn passen actief waren! Bij terugkomst in mijn hostel kreeg ik nog een whatsapp bericht van een Uruguayaanse bankmedewerker. Hij betuigde zijn spijt en vroeg of ik ondertussen al aan mijn cash kon. Toch wel netjes vond ik dat! Ik had die avond maar een rekensommetje gemaakt. Als ik de hand nog nadrukkelijker op de knip zou houden, en het hostel zou mijn creditcard accepteren, dan leek het erop dat ik 'net' genoeg geld zou hebben om terug te kunnen geraken in Buenos Aires. Fingers crossed dus. De volgende dag was ik weer naar Colonia gegaan. Wederom had ik bij geen enkele automaat succes. Daaropvolgend sloeg ik mijn lunch maar over, want het leek financieel een penibele situatie te worden. Vroeg in de avond ondernam ik tegen beter weten in toch maar weer een poging bij een automaat die het eerder die dag niet deed. En jawel hoor!! Ik kon ineens Uruguayaanse peso's krijgen!!! Een mirakel :) Uiteindelijk heb ik zoveel als mogelijk aan peso's gepind, en die omgewisseld voor dollars. Zodoende leverde mijn trip naar Uruguay toch nog geld op. En ik ben door niemand gebeten! :)

Ondertussen ga ik Buenos Aires bijna verlaten. Ik ga naar een wijnstreek in Argentinië en dan op mijn gemakje naar Santiago in Chili. Daar ga ik op visite bij mensen die ik in Vietnam heb ontmoet. Het wordt de eerste keer dat ik daadwerkelijk bij mensen op bezoek ga die ik tijdens mijn reis heb keren kennen! Vanuit Santiago vlieg ik dan even op en neer naar Paaseiland. (Jaaa PAASEILAND!!) Dit is nog zo'n 5,5 uur vliegen, en ligt ergens in het midden van de oceaan. Dit gaat een wel heel exclusief en speciaal tripje worden!! Verder heb ik een Engelsman ontmoet die zowat elk ski-oord in de wereld heeft aangedaan. Hij heeft mij helemaal enthousiast gemaakt over het skiën hier. In september ga ik dus ergens in Argentinië een weekje skiën, en misschien zie ik hem ook nog. Dit alles was totaal niet mijn plan op voorhand. Maar dat is nou wat reizen zo geweldig maakt!! Met reizen weet je het nou eenmaal nooit. Je plannen kunnen abrupt wijzigen. Tjonge jonge wat heb ik 8 maanden terug toch een goede keuze gemaakt. Aan jullie allemaal hetzelfde advies..... Keep on doing what makes you grin!! 

Tot het volgende verslag en het beste aan jullie allemaal.
Er is ook weer een nieuw foto album toegevoegd.

Adios,

Martijn