Beautiful Borneo

Hallo iedereen,

Weer een tijd geleden dat ik van me heb laten horen. Het is ook de eerste keer dat ik me echt heb toe moeten zetten tot het schrijven van dit verslag. Ik heb namelijk alleen maar genoten afgelopen weken en zelfs geen enkele notitie gemaakt! Ik mag van ons pap echter niet verzaken en klaarblijkelijk zijn mensen razend enthousiast over mijn verhaaltjes. Dus hier dan maar mijn verslag over het fantastische Borneo. Want fantastisch is het! Ik vond Maleisië tot nu toe wel oké, maar vergeleken met de andere Aziatische landen bleef het iets achter. Dat beeld is in de afgelopen 2 weken volledig veranderd. Borneo is super!! Houd je van dieren en de natuur, dan is dit een plek die ik je ten zeerste kan aanbevelen!!

Mijn avontuur op Borneo begon in Semporna waarvandaan ik de boot heb genomen naar een eilandje genaamd Mabul. Hier heb ik 6 dagen op een resort gezeten en heb ik mijn dagen doorgebracht met mijn nieuwe hobby: duiken! En wat is duiken fantastisch zeg!! Ik heb 12 duiken gemaakt maar in het begin zag het er niet naar uit dat ik dit aantal zou halen, want ik had op de eerste 2 duiken problemen met diverse maskers waar continue water in stroomde. Ze hadden nog maar 1 type masker over en als dat niet zou passen dan had ik een groot probleem. Mijn dive master had dit nog nooit gezien! Gelukkig voor mij paste het laatste type masker wel! Laten we het er maar ophouden dat ik een raar hoofd heb ;) 

De eerste 2 dagen duiken stonden overigens volledig in het teken van mijn advanced dive course. Nu dat ik deze heb behaald mag ik voortaan dieper duiken tot 30 meter. Ik heb ook enkele nieuwe duikerervaringen opgedaan. Zo heb ik een nachduik gemaakt. Het is soms zo maf want je ziet alleen waar je schijnt. Op een gegeven moment scheen ik met mijn zaklamp naar rechts en zwom er een grote schildpad heel erg kort naast me. Super vet! Ook heb ik tijdens een duik last gehad van Nitrogen narcosis. Dit kan optreden bij diep duiken en de symptonen die je krijgt zijn vergelijkbaar als die van dronken zijn. Ik werd echt zo dol als het maar zijn kan! Het leek alsof ik 2 vaten bier op had. Heel maf om mee te maken! Hoewel, eigenlijk was het niet maf want het gevoel is me wel vaker overkomen ;) 

De 2 dagen na mijn advanced course heb ik verder enkel fundives gedaan waarvan 1 dag wel heel speciaal was. Dit waren mijn 4 duiken op Sipadan. Deze duiklocatie wordt bestempeld als 1 van de mooiste in de wereld en dit moet je ook al circa 2 maanden van te voren boeken. Vanaf de kade bij het eilandje zagen we al een haai en enkele schildpadden zwemmen. Ik kon dan ook niet wachten om het water in te gaan! Ik heb die dag schitterende vissen gezien waarvan ik de namen niet eens weet. Minstens 50 schildpadden, ik was een keer omringd door grote scholen met barricuda's en jacks, zag zo'n 25 white tip sharks en enkele grey tip sharks en als klap op de vuurpijl heb ik een hamerhaai van zo'n 4 meter gespot!!! Genieten! Het was ook zo bizar om te duiken op Sipadan. Je kijkt neer op het meest mooi denkbare koraal en aan de rand daarvan zie je een canyon van 600 meter diepte! Om die geografische reden zie je er ook zoveel diverse vissoorten. Kicke!! 

Ander noemenswaardig punt gedurende deze week is dat enkele dagen voor mijn komst 2 toeristen waren ontvoerd door Filipijnse piraten! Je zag ook op meerdere plaatsen militairen staan en ze raadde het af om snachts alleen het eiland over te lopen. Bij terugkomst op Semporna riepen enkele locals ook op een intimiderende wijze nog naar me: 'watch out for the pirates' :p Maar gelukkig heb ik piet piraat niet gezien! Later in de week werd kenbaar dat ze zo'n 7 miljoen losgeld hadden geëist en werd mij te horen gebracht dat er wel vaker toeristen verdwijnen uit dit gebied! Ik ga er natuurlijk wel vanuit dat jullie wel met de pet rond zouden gaan om mij vrij te kopen. Als ik kijk naar mijn bezoekersstatistieken van deze website dan geraken we aardig op weg, maar desalniettemin zou ik de rest van mijn leven op een piratenschip doorbrengen ;) 

Na deze prachtdagen ben ik met de bus naar Sepilok gegaan. De bus stopte ergens op een of ander kruispunt, en de buschauffeur zei dat ik uit moest stappen omdat we in Sepilok waren. Nu maakt het niet uit als je ergens wordt afgezet op een kruispunt, maar dat veranderd wel een beetje als je de enige bent die uitstapt en het al pikkie donker is en er sporadisch een auto voorbij komt! Gelukkig wilde iemand me na meerdere liftpogingen bij een guesthouse afzetten. De ochtend daarop ben ik naar het beroemde orang utang rehabilitation centre geweest. Hier worden jonge oerang oetangs (die als weesje gevonden zijn) aan de hand van een speciaal programma gerehabiliteerd om uiteindelijk zelfstandig te kunnen overleven in het oerwoud. Om eerlijk te zijn had ik hier toch wel iets meer van verwacht. Ik had er een beetje een dierentuin gevoel bij. Twee Nederlandse meisjes waar ik die dag mee had opgetrokken vonden het daarentegen geweldig en zeiden dat het misschien komt door al mijn reizen! 

Ik weet het niet.. Ik denk dat ze ongelijk hebben want ik geniet nog steeds van elk moment! Maar stiekem ben ik wel al lang aan het reizen want tijdens mijn volgende bestemming in Sandakan was het exact 4 maanden dat ik onderweg was!! Op het moment van schrijven heb ik ook al 41.662 km afgelegd (zie "Kaart" bovenaan de website). Niet normaal eigenlijk als je er even bij stil staat! In Sandakan (de 2e grootste stad van Borneo) was overigens weinig te beleven. Voor mij was het daarom eigenlijk de perfecte bestemming! Ik heb wat noodzakelijke boodschapjes gedaan, ben naar de kapper geweest (ik vroeg om short en ik kreeg short!) en ik heb heerlijk gechilld in mijn hostel. Er was een grote living room met een bank en tv.. Heerlijk! Het was net als thuis! Het enigste verschil met thuis was dat ze nog meer film kanalen hadden, wel alle voetbal zenders, niet mopperden als ik een fles drinken op de tafel liet staan (als het leeg was ruimde ze het zelfs op) en omgerekend koste het me maar 5 euro.. een schijntje vergeleken met mijn kostgeld dat ik thuis moet betalen!! Grapje pap ;) Ik heb verder deze dagen gebruikt om veel zaken te organiseren en het is me ook gelukt om kaarten te bemachtigen voor Spanje-Nederland en Nederland-Chili voor het aankomende WK. Het wordt alsmaar beter en beter!!! Met een Chileen die ik in Chili ga bezoeken heb ik ook gewed voor een fles Pisco (1 of andere sterke drank uit Chili). Dat gaat me dus waarschijnlijk geld kosten ;)

Na Sandakan ben ik naar de Kinabatangan river gegaan voor een 3 daagse jungle trip.
Tot mijn (positieve) verbazing was het verblijf echter vrij luxe. Het had naar mijn mening wel wat weg van een schoolkamp. Ze hadden namelijk naamkaartjes in het restaurant om aan te geven waar je moest zitten en met een gong kondigde ze iedere activiteit aan. Het is dat ik door deze reis volwassener ben geworden want vroeger had ik geheid een keer in het midden van de nacht tegen de gong geslagen ;) De jungle trip bestond uit 2 boottochten over de Kinabatangan river in de ochtend en 2 in de avond, 1 jungle trekking overdag, en 2 nacht jungle trekkingen. De boottochten waren in mijn opzicht het leukste. Je kon heel goed alle verschillende aapsoorten zien die leven nabij de rivier. Ik heb echter zoveel aapjes gezien dat iedere foto op den duur hetzelfde was. Leukste om te zien waren oerang oetangs in het wild en de proboscis monkey's, ofwel neusapen! Deze zien er zo grappig uit. Alleen was het heel moeilijk om ze goed op beeld te krijgen met mijn camera. Wat betreft de jungle trekkingen, deze waren niet groots. Tijdens de dagtrekking zagen we alleen veel insecten en bloedzuigers, en ook tijdens de eerste nacht trekking zagen we alleen maar beesten die je niet wilt zien. Ik had ook verschillende bloedzuigers op me en ze hadden me ook dit keer goed te pakken. Ik bleef maar bloeden! En ik was nog wel zo goed beschermd op pad gegaan, want ik had plastic zakken om mijn schoenen en benen gebonden en goed vastgetaped :p Door deze slechte ervaring, ben ik net als meerdere andere, niet mee gegaan tijdens de 2e jungle trekking. Je zult het altijd zien want dit keer hadden ze een wilde kat en een of ander zeldzaam klein kut aapje (de western tarsier) gezien! :p Maar ach het kon me niet heel erg deren. Ik had immers gezellig een biertje gedronken met een leuk groepje! 

Vervolgens had ik de jungle weer verlaten en ben ik naar de grootste stad van Borneo gegaan: Kinabalu. Ik had hier wat dagen te veel gepland dus ik heb maar een dagtrip gemaakt naar het eilandje Sapi, net voor de kust van Kinabalu. Heel erg relaxt! Ik heb er heel mooi gesnorkeld en ze hadden er ook kleine komodo varanen! De volgende dag zou ik eigenlijk gaan wildwater raften alleen deze activiteit werd helaas gecanceld omdat de trein kapot was! Het was de oudste trein van Borneo dus ik had er wel begrip voor ;) De dag was ik toch nog aardig doorgekomen, want ik was smiddags met een Maleisisch meisje dat ook in mijn hostel verbleef naar de bioscoop geweest. Diezelfde avond ben ik op tijd gaan slapen en heb ik me mentaal voorbereid op de dagen die zouden volgen! 

Mount Kinabalu stond namelijk op de planning! De hoogste beklimbare berg van Zuidoost-Azië (de hoogste piek is op 4095.2 meter!!). Ik ben al vroeg in de ochtend naar het national park gegaan waar ik mijn berg gids ontmoette. Voor de eerste dag moest je 6 km afleggen, en het moeilijke aan de klim was dat het continue bergop was, waardoor je eigenlijk weinig gelegenheid had om je adem te herpakken of je benen 'terug te krijgen'. Desalniettemin had ik zulke goede benen en ging ik als een speer de berg op! Ik kwam ook als eerste aan in de Pendant hut (mijn overnachtingsplek) en dat na slechts 2 uur en 20 minuten! Misschien heb ik mijn roeping gemist en kan ik gaan werken als porter. Dit zijn mensen die elke dag de berg baas maken om de hutten aan de top te bevoorraden. Echt niet normaal dit! Ik kwam 1x een porter tegen met een plaat op zijn rug van 55 KG!! Maargoed ik had dus een local time volgens mijn gids. De mensen van de hut vonden het ook crazy hoe snel ik omhoog was gegaan! Ik kon ook nog niet eens inchecken. De gasten die er hadden overnacht moesten namelijk nog uitchecken! :p Het was overigens wel wennen bergop. Want in tegenstelling tot in Nieuw-Zeeland met Poppel had ik dit keer wel een maat die direct wat terug zei en niet buiten adem was ;)

Vervolgens heb ik gewacht tot iedereen binnen was en hebben we in de middag onze safety debrief gekregen. Savonds gingen de lichten vroeg uit want iedereen had hoofdpijn van hoogziekte en sochtends werd iedereen al om 1.45 am (!) gewekt. We moesten namelijk midden in de nacht verder klimmen zodat we de zonsopkomst konden zien vanaf Mt Kinabalu. Iedereen startte om circa 2.30 aan de laatste 2.7 km van de klim maar ik mocht pas van mijn gids na 3.00 starten, anders zouden we veels te vroeg boven zijn :p Ik vond het heel apart om in het donker te klimmen (soms moest je via touwen omhoog) en ik moest me in het begin ook flink motiveren. Toch was het me nog gelukt om als 2e bij Low's Peak, de hoogste piek van Mt Kinabalu te belanden :p Daarna heb ik genoten van de spectaculaire zonsopkomst! Damn dit was prachtig! Het werd erna echter nog beter want ik heb wereld's hoogste Via Ferrata gedaan!! Een Via Ferrata is een 'ijzeren route' die beveiligd is met een ijzeren staalkabel. Echt zo ontzettend kicke!! De rotswand waar je vanaf moest 'abseilen' was soms ook super steil en op de route zijn ook verschillende hindernissen zoals trappen en bruggen. Het weer was ook super waardoor we konden genieten van het perfect uitzicht vanaf 3776 meter (!) bungelend aan een staalkabel ;) Wow wat was dit machtig! Vervolgens heb ik snel afgedaald en heb ik savonds me eigen volgevreten met enkele hamburgers.. Dat had ik wel verdiend al zeg ik het zelf :) Zometeen heb ik alweer het vliegtuig naar mijn volgende bestemming: Bali! Hier heb ik zo ontzettend veel zin in want ik ga mijn oude maat Craig weer zien, waar ik in Laos een tijd mee heb opgetrokken. Hij verblijft in 'het Salou van Indonesië' dus een party zal het ongetwijfeld worden!! Mij hoor je niet klagen.. 

Groeten, 

En zie de foto's!! 

Martijn