Avontuur met een hoofdletter "A" in Oost-Afrika!

Hallo allemaal,

We waren gebleven in Nairobi (Kenia) en ik dit keer had ik TOTAAL geen reisplan omdat ik alle mooie dingen waar Kenia om bekend staat al had gedaan in Tanzania. Ik heb me daarom in de afgelopen weken in veel grotere mate laten verrassen en zoals altijd viel alles als een puzzelstukje op zijn plaats! 😃 Het mooie aan het reizen op deze manier is dat je spontaan je gevoel kunt volgen en lekker de vrijheid hebt om te bepalen waar je zin in hebt. Met al mijn enthousiasme zal ik jullie vertellen over alle spannende en soms onverwachte momenten! 😃

Na enkele formaliteiten in Nairobi (ik moest het een en ander regelen voor mijn Egyptisch en Sudanees visum) was ik na een gouden tip van een andere reiziger naar Hell's gate gegaan. Dit is een klein maar waanzinnig mooi natuurpark dichtbij Lake Naivasha, en het verbaasde mij niet dat de Lion King is gebaseerd op deze omgeving en er opnamen zijn gemaakt van de film Tomb Raider. Je kunt er heerlijk klimmen en klauteren in de prachtige canyons, en het is één van de weinige parken die je met een mountainbike mag verkennen omdat de kans "zeer klein" is dat je op een leeuw of cheeta stuit! 😜 Het was dus eigenlijk een beetje alsof ik door de Malpie fietste, maar dit keer was ik omringd door prachtige rotsformaties en kriskrasten de gazellen, waterbuffels, zwijnen, hyena's, bavianen, zebra's en giraffen over de weg! 😜 Ik ging zelfs bijna in een steile afdaling met de mountainbike over de kop omdat 3 op hol geslagen giraffen ineens uit de bosjes opdoken! Ook het kamperen was geen doorsnee belevenis want op nog geen 2 meter van het hek met schrikdraad kon ik vanuit mijn tentje de grazende nijlpaarden aanschouwen! Ik was tijdens mijn verblijf heel erg in mijn nopjes met mijn gekozen kampeerplek. Althans tot het moment toen de stroom uitviel en ik daarna bij ieder vreemd geluidje bang was voor ongewenst bezoek! 😉

Vervolgens ben ik weer teruggegaan naar Nairobi omdat ik door een Pools meisje wat ik daar had ontmoet was uitgenodigd om met haar mee te gaan naar Diani beach! Iedere avond de leuke backpack sfeer in het hostel, overdag genieten bij het strand of heerlijk luieren in een ligzetel van een mooi resort. Met om me heen het perfecte plaatje van een wit strand, palmbomen en de helder blauwe zee, zoals je altijd ziet op postkaarten. Oef, dit midweekje relaxen schoot er zo even tussendoor en het was heel erg vervelend! 😜

Na deze leuke tijd heb ik er een Avontuur met een hoofdletter "A" van gemaakt. Kenia is bekend om zijn Masai-volk en daar wilde ik maar al te graag wat meer van weten. Op een safari in Tanzania was ik al in de gelegenheid om een Masai-dorp te bezoeken maar die uitnodiging liet ik vriendelijk aan mij voorbijgaan. Nee, ik ga mijn geld niet besteden aan het dagelijks toneelstukje dat wordt opgevoerd aan honderden toeristen. Daar is het 'pure' wel van af en jullie weten inmiddels wel dat ik alleen voor het 'echte' werk ga! 😉 Omdat ik wat tijd over had (😂) ben ik daarom heeeeeel ver weg van de gebaande paden afgestapt om op zoek te gaan naar de op en top Masai-ervaring. Zeer zeker was dit geen alledaagse reis. Mede door de start van het korte regenseizoen (het plenst soms KEI en KEI HARD en in de omgeving waren al 9 doden door overstromingen) moest ik maarliefst 2,5 dag reizen van "dorpje" na "dorpje" om diep door te dringen tot het Masai gebied. Ik zag natuurlijk geen enkele andere toerist, stopte maar vanwege het grote aantal met het maken van foto's van alle gekantelde vrachtwagens en beschadigde auto's (veroorzaakt door de hevige regenval), had een enkele keer de beste zitplek in de auto (tussen de chauffeur en de bijrijder in, tegen de versnellingspook 😉) en sprong het laatste stuk samen met nieuwe Masai-vrienden achterop een motorbike omdat de weg niet voor een auto begaanbaar was. Maar ik had ALLES over om een authentiek beeld te krijgen van dit intrigerende volk! Ik heb ook weer zo'n geluk gehad dat ik de juiste mensen heb ontmoet! Want toen ik bijna van plan was om een bordje "Looking for English speaking Masai guide" te maken kwam ik in contact met Robert - een echte Masai. Nadat ik hem mijn intenties duidelijk had gemaakt en was overtuigd van zijn oprechtheid, heb ik naar mijn gevoel geluisterd en mij door deze Masai op sleeptouw laten nemen in de wildernis! 😃 Alles heeft zich geweldig uitgepakt! Robert was gefascineerd door mijn reis, en zag mij als een vriend en niet als een wandelende geldautomaat zoals vele anderen. Hij heeft mij betrokken bij de lokale community en ik heb een geweldige gastvrijheid ervaren van hem en zijn 2 families. 2 Families? Jazeker! Robert is niet alleen om zijn karakter een held voor mij, maar hij heeft het voor mekaar gekregen om 2 vrouwen te hebben, en zijn beide families leven ook nog eens naast elkaar zonder ruzie te hebben! 😜 Dit is overigens heel normaal in de traditionele Masai cultuur. Hoe meer koeien je bezit hoe meer vrouwen je kunt krijgen aan de onderhandelingstafel! 😉 Het is één van de ontelbare mooie verhalen die mij ten gehoor zijn gekomen tijdens mijn verblijf bij mijn nieuwe vriend. Sommige dingen zal ik echter nooit kunnen begrijpen en zijn ietwat bizar. Zo hebben de traditionele Masai totaal geen weet van wat er in de wereld speelt. Als ze een vliegtuig zien overvliegen dan denken ze bij wijze van spreken dat het een grote vogel is! 😜 Een kindje begroeten blijft ook een verhaal apart. Ze buigen zich nederig voorover en dan geef je ze een aai over de bol. Bij mij leverde dat altijd leuke taferelen op, want ze keken me aan alsof ze een witte alien zagen of ze renden juichend met de handen in de lucht weg nadat ik ze aanraakte! 😜 Ik heb het in deze dagen ook zonder elektriciteit en stromend water moeten doen, en we aten in kleine donkere hutjes waar het eten werd bereid op een kampvuurtje. Maar door mijn gedrag en looks van Robinson Crusoe pas ik mij overal met gemak aan! 😉 Ja, ik kan wel stellen dat ik mijn gewenste Masai-ervaring heb gekregen. Het was één van de meest memorabele uit mijn leven! 😄

Waar ik op de heenreis geluk had, daar zat ik op de terugreis in de auto met pech die keer op keer vast kwam te zitten in de modder (is allemaal onderdeel van het avontuur! 😉), en uiteindelijk na een dag of 4 reizen met het "altijd vermakelijke" Afrikaanse transport ben ik via Tanzania doorgereisd naar Kigali, de hoofdstad van Rwanda. Dagen als deze zijn altijd een te gekke belevenis. Ik ontmoet zoveel lokale mensen die een praatje willen maken (vaak vinden ze mij "complicated" omdat ik mijn familie heb achtergelaten, nog niet getrouwd ben en geen kinderen heb etc. etc. 😜) en het is altijd maar de vraag in in welk plaatsje ik strand om de nacht door te brengen! Geweldig! 😃 Maar ik moet bekennen. Bij tijd en wijle word ik van zulke lange reisdagen ook een beetje moe van het keer op keer onderhandelen over de prijs, het wachten op andere mensen zodat we eindelijk kunnen vertrekken (duurt soms uren) en alle verkopers die bij iedere stop bananen, pinda's, zaklampen, sokken en weet ik wat nog meer onder mijn neus houden! 😜 Bovendien krijg ik om de haverklap de term "Muzungu" ("witte man") naar mijn hoofd geslingerd, en als ik chagrijnig ben (dit komt alleen voor als ik ze al 10x vriendelijk heb bedankt voor een banaan 😉) is het soms zelfs voor mij te veel! Wat een chaos!

Hoe anders is het prachtige en tegenwoordig vredige Rwanda, ook wel "the country of a thousand hills" genoemd. De Rwandees laat je lekker met rust en is eigenlijk heel verlegen. Zelfs een politie agent die stoer de bus instapte en herhaaldelijk vroeg om "any support", bleek uiteindelijk een enorm doetje te zijn en onder de indruk van mijn coolheid! 😉 Ik kijk ook op van de schoonheid van het land, niet te vergelijken met enig ander Afrikaans land waar het vaak op een vuilnisbelt lijkt, en ik mij hekel aan mensen die klakkeloos hun rotzooi uit het raam gooien. Een enkele keer had ik mij gewaagd aan een discussie maar dit heeft geen enkele zin. Je wordt dan aangekeken alsof je een dolgedraaide filosoof bent! 😜 In het groene Rwanda is het echter anders en de overheid neemt heel veel maatregelen om het milieu te beschermen. Ze hebben een ban gelegd op plastic zakken en iedere laatste zaterdag van de maand vindt in de ochtend het zogeheten "Umuganda" plaats. Iedereen is dan verplicht om deel te nemen aan landelijke schoonmaakacties. De winkels worden er zelfs voor gesloten en het is verboden om op straat te rijden. Ik vind het een zeer goed initiatief waar andere landen een voorbeeld aan kunnen nemen! Waar ik ook van onder de indruk was geraakt is het "Kigali Genocide Memorial", een museum dat een duidelijk beeld geeft van de genocide in 1994, en tegelijk een rustplaats is voor 250.000 slachtoffers. Niet bepaald een leuke toeristenattractie, maar een "must do" als je in Kigali bent. Als ik door de straten van het mooie Kigali loop dan kan ik niet bevatten dat deze plek het decor is geweest van een slagveld met meer dan 1 miljoen slachtoffers. Vooral Tutsi's en gematigde Hutu's zijn dus letterlijk waar afgeslacht. Grote groepen mensen werden door politieke leiders bijeengebracht in overheidsgebouwen, kerken, scholen, ziekenhuizen, en als het ware in de val gelokt. De locaties werden met kogels en handgranaten bestookt, in brand gestoken of met bulldozers met de grond gelijk gemaakt. Daarnaast werden mensen via de radio en tv opgeroepen om hun Tutsi buurman, vriend of familielid (!) met een machete te vermoorden. Ik kan het niet bevatten dat mensen hiertoe in staat zijn!!! Waarom zijn wij ook niet in staat zijn om dit soort wreedheden te stoppen en trekken wij geen lering uit de genociden vanuit de geschiedenis!? Om stil van te worden.

Iets waar ik niet stil van wordt, maar waar mijn hart sneller van gaat kloppen als ik eraan terugdenk, dat is mijn bliksembezoek van 3 dagen aan het Nationaal Park Virunga in het oosten van de Democratische Republiek Congo (DRC). De DRC?! Maar daar is het toch onveilig?! Inderdaad, bij mijn eerste gedachtegang was ik ook zeer huiverig! Bijna iedere toerist laat dit gebied links liggen en volgens Rijksoverheid is het gebied een "ABSOLUTE NO GO"! Ik quote: "In het oosten van de Democratische Republiek Congo (DRC) zijn regelmatig gevechten tussen het leger van de DRC, de vredesmacht van de Verenigde Naties en gewapende groepen. Daardoor is de veiligheidssituatie in de provincies Ituri, Noord-Kivu en Zuid-Kivu onvoorspelbaar. Gewapende groepen kunnen overal opduiken. Het is daarom niet veilig om naar de Nyiragongo-vulkaan te reizen. Ook een bezoek aan het Nationaal Park Virunga is niet veilig." 

Dju toch! Liet ik nou net zijn geïnteresseerd in die vulkaan en het Nationaal Park! 😉 Gelukkig durf ik tegenwoordig best veel en laat ik mijzelf niet snel van de wijs brengen. Ik weet de bronnen op waarheid in te schatten. Na enkele tips van eveneens avontuurlijke backpackers, zéér grondig onderzoek, en een logistieke voorbereiding tot in de puntjes met een reisorganisatie die ik heb laten toetsen bij het Nationaal Park, heb ik de grensoversteek dan ook durven maken! Uiteindelijk is alles ook goed afgelopen en heb ik mijzelf geen moment onveilig gevoeld in de DRC! Op iedere activiteit werd ik vergezeld door bewapende park rangers en naar de gorilla's moesten we in een gewapend konvooi rijden. Ik vond het eigenlijk allemaal niet zo spannend als het klinkt. In dit gedeelte van Congo gaat het er helemaal niet zo heftig aan toe als men zegt. Oké, ik keek in het begin ook raar op van de aanwezige UN-troepen, de militaire posten en van enkele pick-ups die voorbij kwamen gereden met toeters en bellen en met daarin een tiental of meer soldaten met een raketwerper in de hand! 😜 Maar echt waar, iedere burger doet gewoon zijn ding en de kindjes spelen er net als in andere landen op straat! Het leek allemaal onder controle en ik liep overdag ook zonder problemen rond! En man oh manneke, wat ben ik blij dat ik geen alledaags backpacker ben, want mijn Congo trip is het hoogtepunt van mijn reis tot dusver! 😃

Als eerste had ik er de Nyiragongo Vulkaan beklommen, en daar heb ik aan de top (op 5 meter van de rand!) van het grootste lava-meer ter wereld overnacht! Wow wat was dit spectaculair!! 😄 Alsof je op een andere planeet bent! Continue was het lava-meer in beweging, pruttelde het en deed het gek. De foto's zijn mooi maar je moet het echt zelf zien om een werkelijke impressie te krijgen! Toen alle andere mensen in hun slaapzak waren gekropen, had ik een heerlijk quality momentje voor mijzelf uitgekozen, zodat ik gedurende de nacht wanneer het lava-meer op zijn mooist is optimaal kon genieten van de (naar ik later hoorde) meest gevaarlijke actieve vulkaan in de wereld! 😜 Ik kon er geen genoeg van krijgen en ik denk dat dit het meest bijzondere natuurlijk wondertje is wat ik ooit heb gezien! Ongetwijfeld is het één van de gaafste dingen wat onze planeet te bieden heeft! 😄 

De dag daarop werd net NOG beter toen ik in de stromende regen door de jungle op een gorilla trekking ging. Ik werd verwelkomd door de Nyakamwe familie, een gorilla familie van 12, met 2 kleintjes en waar het mij het meest om ging 2 gigantische Silverbacks! Wow, wow en wow!! 😄 Er gebeurde zoveel en daarom had ik continue een gevoel van adrenaline en van enthousiasme! Maar bij ieder onverwacht moment (zoals toen de Silverback een MEGA sprong maakte en alle bomen omver haalde) was ik héél erg nerveus en kneep ik hem gigantisch! 😜 Het leek ook wel alsof er geen regels waren! De gorilla's waren vaak binnen een meter bij mij vandaan, en zij kwamen uit het niets ineens recht op mij af!! Mijn gids riep dan: "don't be scared, don't be scared!", maar dat doe je echt wel hoor! Bij dergelijke momenten begon hij te brommen naar de gorilla, en riep je op om onmiddelijk een stap achteruit te zetten, en absoluut niet de gorilla recht in zijn ogen aan te kijken omdat hij zich door je geïntimeerd voelt! Ik ben vaak eigenwijs (ja ik weet het 😉), maar als een gorilla op zijn borst begint te slaan, en recht op mij afkomt dan zet ik echt wel een stap terug! 😜 Want wat een verschijning is het zeg! Ik ben mijzelf gewend iedere ochtend in de spiegel, en dan is een Silverback wel een ander verhaal! 😂 Een brok spier. Ongelooflijk!! Pfoe wat een ervaring! 😄 Dit is het allergaafste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan!! 😄

Nee, van verveling is duidelijk nog geen sprake! 😉 Ik ben ondertussen in Oeganda en hier hoop ik ook het nodige te gaan beleven! Vanuit hier wil ik jullie tevens allemaal bedanken dat jullie mij blijven volgen en voor de leuke reacties. Ik hoop dat jullie weer van mijn reisverhaal hebben genoten.

Tot de volgende! 😘

XX Martijn